Σύμφωνα με την Unicef, παγκοσμίως, υπολογίζεται ότι 2,7 εκατομμύρια παιδιά ζουν σε ιδρυματική φροντίδα -και ο πραγματικός αριθμός είναι πιθανότατα πολύ υψηλότερος.
Όπως υποστηρίζει η Unicef, η άμεση και μακροπρόθεσμη ζημιά που προκαλείται από τον χωρισμό της οικογένειας και την ακατάλληλη εναλλακτική φροντίδα, ιδιαίτερα σε ιδρύματα, είναι καλά τεκμηριωμένη. Τα ιδρύματα συχνά χαρακτηρίζονται από εγγενώς επιβλαβείς ρυθμίσεις διαβίωσης. Τα παιδιά μπορεί να βιώσουν αναγκαστική συμβίωση και σταθερές ρουτίνες που δεν είναι προσαρμοσμένες στις ατομικές τους ανάγκες. Συχνά στερούνται της ικανότητας να κάνουν επιλογές που ταιριάζουν με τα καλύτερα συμφέροντά τους.
Επιπλέον, τα παιδιά σε εναλλακτική φροντίδα απομονώνονται τακτικά από τις οικογένειές τους και τις τοπικές κοινότητες. Στερώντας τη γονική φροντίδα, μπορούν να υποστούν σωματικές, ψυχολογικές, συναισθηματικές και κοινωνικές βλάβες -με συνέπειες που διαρκούν μια ζωή. Αυτά τα παιδιά είναι επίσης πιο πιθανό να βιώσουν βία, κακοποίηση, παραμέληση και εκμετάλλευση.
Πάνω από 1 στα 4 παιδιά σε ιδρύματα υφίστανται σεξουαλική κακοποίηση
Σύμφωνα πάντα με την Unicef, πάνω από ένα στα τέσσερα παιδιά που διαβιούν σε ιδρύματα παιδικής προστασίας υφίστανται σεξουαλική κακοποίηση ενόσω βρίσκονται σε καθεστώς κοινωνικής φροντίδας.
Στην Ελλάδα με πρόσφατο νόμο (Ν. 4837/2021) έγινε προϋπόθεση το λευκό ποινικό μητρώο για όποιον εργάζεται σε δομή που φροντίζει παιδιά και ταυτόχρονα ορίστηκε υπεύθυνος παιδικής προστασίας μέσα σε κάθε δομή -ένα πρόσωπο αναφοράς δηλαδή, για την έγκαιρη γνωστοποίηση των περιστατικών κακοποίησης στις αρμόδιες αρχές.