Ήταν 7 Ιανουαρίου 2015 όταν ολιγομελής ομάδα ενόπλων επιτέθηκε στα γραφεία του υποτιθέμενου σατιρικού περιοδικού Charlie Hebdo στο Παρίσι της Γαλλίας.
Ο απολογισμός της επίθεσης ήταν 12 νεκροί, ανάμεσά τους δύο νεκροί αστυνομικοί, και επτά τραυματίες. Οι δράστες πραγματοποίησαν την επίθεση ανοίγοντας πυρ και κραυγάζοντας τη φράση “Αλλάχ ου Ακμπάρ”, δηλαδή ο Θεός είναι μεγάλος, στο όνομα του προφήτη του Ισλάμ.
Η παγκόσμια κατακραυγή ήταν τεράστια, και κυκλοφόρησε το σύνθημα Je suis Charlie, Είμαι κι εγώ Charlie, τόσο στα ΜΜΕ όσο και μεταξύ χρηστών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ως ένδειξη συμπαράστασης. Βέβαια, ελάχιστα τονίστηκε ότι το εν λόγω περιοδικό που φέρεται ως σατιρικό μόνο “σάτιρα” δεν κάνει.
Το Charlie Hebdo που αυτοπροσδιορίζεται ως “αριστερό”, με θεματολογίες όπως οι αιρέσεις, η ακροδεξιά, ο καθολικισμός, ο ισλαμισμός, ο ιουδαϊσμός, η πολιτική, ο πολιτισμός, κ.λπ, χρησιμοποιεί συνήθως ένα “χιούμορ” που το χαρακτηρίζει η ρητορική μίσους, ενώ η προσφιλής θεματογραφία του είναι το Ισλάμ.
Και χτες δεν σεβάστηκε ούτε τους νεκρούς των σεισμών στην Τουρκία. Ιδιαίτερα προκλητικό ήταν το “σκίτσο της ημέρας” που δημοσίευσε χθες το απόγευμα για τον σεισμό της Τουρκίας. Στο σκίτσο με τον τίτλο «Σεισμός στην Τουρκία” απεικονίζονται γκρεμισμένα κτίρια και η λεζάντα “δεν χρειάζεται η αποστολή τανκς!»
Το τουίτ έχει δεχτεί πολλές επικρίσεις, ωστόσο δεν βλέπουμε ο λογαριασμός να περιορίζεται, ούτε τώρα επί Μασκ, αλλά ούτε και ποτέ:
✏️Le dessin du jour, par #Juin pic.twitter.com/kPcEqZDocO
— Charlie Hebdo (@Charlie_Hebdo_) February 6, 2023
Και δεν είναι η πρώτη φορά: το 2010 στο μεγάλο σεισμό της Ιταλίας, οι σκιτσογράφοι του Charlie Hebdo είχαν δημοσιεύσει ένα ακόμα προκλητικότατο σκίτσο. Ο τίτλος του ήταν “Σεισμός αλά ιταλικά” και απεικονίζονταν αιματοβαμμένοι άνθρωποι με τις ονομασίες “σάλτσα ντομάτας” “πένες γκρατινέ” και οι καταπλακωμένοι “λαζάνια”.
Μήπως κάποια στιγμή πρέπει να ορίσουμε τι ακριβώς είναι σάτιρα, και τι σαδισμός; Ίσως και… “αριστερά”…