O COVID-19 δεν ταξινομείται πλέον ως παγκόσμια έκτακτη ανάγκη υγείας από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, αλλά οι επιστήμονες εξακολουθούν να τον ερευνούν προκειμένου -όπως λένε- να κατανοήσουν περισσότερα για τον ιό και τις επιπτώσεις του – συμπεριλαμβανομένου του τρόπου με τον οποίο ο κορωνοϊός επηρεάζει το σώμα και οδηγεί σε θάνατο.
Ωστόσο μια νέα μελέτη ανατρέπει τα δεδομένα για τους θανάτους ατόμων που χρειάστηκαν νοσηλεία, και επιβεβαιώνει όλους εκείνους που δίσταζαν ή αρνούνταν να διασωληνωθούν. Πιθανώς κι εξηγεί και τη μεγάλη θνησιμότητα που είχε η Ελλάδα.
Η νέα ανάλυση δείχνει ότι ένα υψηλό ποσοστό ατόμων που χρειάστηκαν βοήθεια από αναπνευστήρα λόγω μόλυνσης από τον COVID-19 ανέπτυξαν επίσης δευτερογενή βακτηριακή πνευμονία. Αυτή η πνευμονία ήταν υπεύθυνη για υψηλότερο ποσοστό θνησιμότητας από τη μόλυνση από τον COVID-19.
Έτσι, ενώ ο COVID-19 μπορεί να έχει βάλει αυτούς τους ασθενείς στο νοσοκομείο, ήταν στην πραγματικότητα μια λοίμωξη που προκλήθηκε από τη χρήση μηχανικού αναπνευστήρα που ήταν πιο πιθανό να είναι η αιτία θανάτου όταν αυτή η μόλυνση δεν ανταποκρινόταν στη θεραπεία.
«Η μελέτη μας υπογραμμίζει τη σημασία της πρόληψης, της αναζήτησης και της επιθετικής θεραπείας της δευτερογενούς βακτηριακής πνευμονίας σε βαρέως πάσχοντες ασθενείς με σοβαρή πνευμονία, συμπεριλαμβανομένων εκείνων με COVID-19», λέει ο Benjamin Singer, πνευμονολόγος στο Πανεπιστήμιο Northwestern στο Ιλινόις.
Η ομάδα εξέτασε αρχεία για 585 άτομα που εισήχθησαν στη μονάδα εντατικής θεραπείας (ΜΕΘ) στο Νοσοκομείο Northwestern Memorial, επίσης στο Ιλινόις. Όλοι είχαν σοβαρή πνευμονία ή/και αναπνευστική ανεπάρκεια και 190 είχαν COVID-19.
Χρησιμοποιώντας μια προσέγγιση μηχανικής μάθησης για να αναλύσουν τα δεδομένα, οι ερευνητές ομαδοποίησαν τους ασθενείς με βάση την κατάστασή τους και τον χρόνο που πέρασαν στην εντατική θεραπεία.
Τα ευρήματα διαψεύδουν την ιδέα ότι μια “καταιγίδα κυτοκινών” μετά τον COVID-19 – μια συντριπτική απόκριση φλεγμονής που προκαλεί ανεπάρκεια οργάνων – ήταν υπεύθυνη για σημαντικό αριθμό θανάτων. Δεν υπήρχαν ενδείξεις πολυοργανικής ανεπάρκειας στους ασθενείς που μελετήθηκαν».
Με βάση την έρευνα, ασχέτως αν ο COVID-19 έβαλε ή όχι αυτούς τους ανθρώπους στο νοσοκομείο, η δευτερογενής μόλυνση από βακτηριακή πνευμονία μετά την τοποθέτηση σε αναπνευστήρα φέρεται να ήταν υπεύθυνη για το υψηλότερο ποσοστό θνησιμότητας, μια κατάσταση που ονομάζεται πνευμονία που σχετίζεται με τον αναπνευστήρα (VAP).
«Οι ασθενείς με COVID-19 είχαν περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν πνευμονία που σχετίζεται με τον αναπνευστήρα (VAP) . Οι περιπτώσεις όπου το VAP δεν ανταποκρίθηκε στην θεραπεία ήταν σημαντικές όσον αφορά τα συνολικά ποσοστά θνησιμότητας στην μελέτη.
Όσοι θεραπεύτηκαν από την δευτεροπαθή πνευμονία τους ήταν πιθανό να ζήσουν, ενώ εκείνοι των οποίων η πνευμονία δεν υποχωρούσε ήταν πιο πιθανό να πεθάνουν», λέει ο Singer.
Ωστόσο, τα ευρήματα υπογραμμίζουν την ανάγκη για περαιτέρω μελέτη και να είμαστε προσεκτικοί όταν κάνουμε υποθέσεις σχετικά με την αιτία θανάτου σε περιπτώσεις COVID-19. Μια λεπτομερής μοριακή ανάλυση από την ίδια μελέτη θα πρέπει να αποκαλύψει περισσότερα σχετικά με το τι κάνει τη διαφορά μεταξύ της ανάκτησης ή όχι από το VAP.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Journal of Clinical Investigation.