Η Ουκρανία θα κερδίσει αν συμβιβαστεί με την «απώλεια» εδαφών αναφέρει η ισραηλινή εφημερίδα The Jerusalem Post στη στήλη άποψης
Όσοι αντιτίθενται σε κάθε είδους ειρηνευτική διευθέτηση μεταξύ της Ουκρανίας και της Ρωσίας συνήθως υποστηρίζουν ότι πρέπει να απαντήσουν στην επιθετικότητα με βία. Εάν ένας δικτάτορας εισβάλει σε μια ξένη χώρα, πρέπει να αντεπιτεθείτε στον δικτάτορα ή να παράσχετε βοήθεια στην ξένη χώρα ώστε να μπορέσει να αντεπιτεθεί.
Οι χώρες του ΝΑΤΟ έλαβαν εξαρχής μια ρεαλιστική συμβιβαστική θέση. Επειδή η Ουκρανία δεν είναι μέρος του ΝΑΤΟ, οι χώρες του ΝΑΤΟ δεν έχουν δογματική βάση για να στείλουν στρατεύματα και αεροπορική υποστήριξη στην Ουκρανία. Αντίθετα, οι χώρες του ΝΑΤΟ, ειδικά οι Ηνωμένες Πολιτείες, έχουν στείλει τεράστιες στρατιωτικές προμήθειες που κυμαίνονται από αντιαεροπορικούς πυραύλους έως σφαίρες, λογισμικό και τελευταία, τανκς για τον οπλισμό των Ουκρανών. Αλλά δεν έχουν στείλει στρατεύματα.
Τίθεται ένα εύλογο ερώτημα σχετικά με το εάν η αδικαιολόγητη επίθεση θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με τόση δύναμη όση είναι απαραίτητη για να νικηθεί ο εχθρός.
Στην περίπτωση της Ουκρανίας, ο ουκρανικός στρατός και οι πολίτες που πολεμούν με τον στρατό κατάφεραν να εμποδίσουν τη Ρωσία να επιτύχει τον κύριο στόχο τους, ο οποίος ήταν να καταλάβει πλήρως την Ουκρανία. Με μια λέξη, η Ουκρανία έχει νικήσει τη Ρωσία όσον αφορά τον στόχο της στην εισβολή της στην Ουκρανία.
Η Ουκρανία μπορεί να πετύχει τη νίκη επί της Ρωσίας εάν παραχωρήσει κάποιο έδαφος. Εάν η Ουκρανία καταλήξει σε μια ειρηνευτική διευθέτηση με τη Ρωσία αυτή τη στιγμή, ας πούμε μια που της έδινε δύο από τις τέσσερις περιοχές στη Νότια Ουκρανία, δηλαδή το Ντόνετσκ και το Λουχάνσκ, θα ισοδυναμούσε αυτό με κατευνασμό;
Μπορείτε να διαφωνήσετε με κάθε τρόπο, αλλά εφόσον κάτι τέτοιο θα επέτρεπε στην Ουκρανία να διατηρήσει τον έλεγχο στη συντριπτική πλειοψηφία της χώρας της, υπάρχει ισχυρή υπόθεση ότι αυτό δεν θα ήταν κατευνασμός. Αντίθετα, θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι αυτή θα ήταν μια ειδική νίκη.
Επιπλέον, δεδομένου ότι η Ρωσία και η Ουκρανία πολεμούν σε αυτές τις δύο περιοχές για οκτώ χρόνια, ο τερματισμός αυτού του πολέμου τώρα, ο οποίος είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τον πόλεμο που ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2022, θα τερμάτιζε πραγματικά δύο πολέμους ταυτόχρονα.
Επιπλέον, το κόστος της προσπάθειας να κερδίσουμε τον πόλεμο του 2014 που αποτελεί μέρος του πολέμου του 2022 είναι δυνητικά καταστροφικό, αφού κανείς δεν ξέρει αν ο Πούτιν θα στραφεί στα πυρηνικά όπλα εάν η Ουκρανία αρχίσει να πλησιάζει σε μια πλήρη νίκη στην οποία η Ρωσία δεν θα κερδίσει τίποτα. Η Ρωσία, στο τέλος, μπορεί να πυροβολήσει το μεγαλύτερο μέρος της Ουκρανίας, αφήνοντας την Ουκρανία όχι μόνο ένα τμήμα της Ρωσίας, αλλά σε μεγάλο βαθμό να καταστραφεί με δεκάδες εκατομμύρια Ουκρανούς να σκοτωθούν.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το αξίωμα ότι πρέπει να απαντήσετε στην επιθετικότητα με δύναμη πρέπει να εξεταστεί στο πλαίσιο: υπάρχουν δύο μέρη αυτής της κατάστασης που θα τη διακρίνουν, για παράδειγμα, από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Επομένως, δεν είναι ζήτημα αν οι ΗΠΑ και οι άλλες χώρες του ΝΑΤΟ μπορούν να συνεχίσουν να προμηθεύουν στην Ουκρανία τα όπλα που χρειάζονται για να νικήσουν τη Ρωσία, γιατί κάποια στιγμή ο Πούτιν μπορεί να γίνει πυρηνικός.
Το αξίωμα να απαντήσουμε σε αδικαιολόγητη επίθεση με βία είναι καλό, αλλά δεν είναι απόλυτη αρχή του πολέμου. Πράγματι, το 2023, απομένουν πολύ λίγες απόλυτες αρχές σε αυτόν τον κόσμο. Η Κατηγορική Επιταγή του Καντ, για να δανειστώ ένα ρεφρέν από τον William Butler Yeats, «Είναι νεκρός και έφυγε και με τον O’Leary στον τάφο».
Τα τανκς που στέλνουν οι ΗΠΑ, η Γερμανία, η Γαλλία και η Πολωνία στην Ουκρανία θα βοηθήσουν τον ουκρανικό στρατό να νικήσει τους Ρώσους. Το ερώτημα θα παραμείνει για το αν η Δύση θα πρέπει να ανησυχεί μήπως ο Πούτιν σώσει το πρόσωπο. Ο Πούτιν δεν είναι Χίτλερ και το να του φέρεσαι σαν Χίτλερ είναι ρίσκο.
Μπορεί να υπάρχει τρόπος για την Ουκρανία να παραχωρήσει κάποιο έδαφος, ίσως ακόμη και μία από τις τέσσερις νότιες περιοχές, με αντάλλαγμα την ειρήνη με τη Ρωσία, καθώς και την ένταξη στο ΝΑΤΟ.
Η προσπάθεια να σκοτώσει και τον τελευταίο Ρώσο στρατιώτη και να ταπεινώσει εντελώς τον Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν φέρνει την Ουκρανία και το ΝΑΤΟ σε επισφαλή θέση. Αν ταπεινώνεις αρκετά αυτόν τον πρόεδρο, τότε δεν υπάρχει πρόβλεψη για το τι μπορεί να κάνει.