Δεν έχει μόνο σημασία να πάρεις τον χρόνο, να βρεις την υπομονή και να διαβάσεις ένα άρθρο κατεβατό (χώρια να κάτσεις να το μεταφράσεις προς όφελος των αναγνωστών σου) αλλά να διαβάσεις κυρίως, τα όσα γράφονται με… “συμπαθητική μελάνη” ανάμεσα στις γραμμές!
Το άρθρο που δημοσιεύτηκε στην Γαλλική εφημερίδα Le Monde, και δεν είναι το μοναδικό πρόσφατο στα ίδια μήκη κύματος, επιχειρεί να μας πει για πολλοστή φορά το fake αφήγημα περί υπερπληθυσμού της Γης και έλλειψη πόρων και πως οι άνθρωποι επιβαρύνουν τον πλανήτη.
Να ξεκαθαρίσουμε μια και δια παντός ότι το νούμερο των παγκόσμιων πληθυσμών τη σήμερον είναι παντελώς ΨΕΥΔΕΣ!
Πρώτον,τo World Population Clock, που μετρά ως ταξίμετρο γεννήσεις και θανάτους παγκοσμίως, πιστεύετε ότι είναι ενημερωμένο για το τι γίνεται στο κάθε χωριουδάκι της Αφρικής που μια μάνα γεννά 15 παιδιά και της μένει ενάμισι; Ούτε καν πόσοι γέννησαν και πέθαναν στο Βόλο φέτος δεν ξέρουν με ακρίβεια. Πάνω πάνω τρέχει το ταξίμετρο με ταχύτητα, αλλά στις top 10 χώρες τα… ζα μ’ πάνε αργά.
Δεύτερον, η ίδια η Λαγκάρντ έχει θέσει θέμα παγκόσμιου δημογραφικού προβλήματος, και μείωσης πληθυσμού, όταν αναφέρεται στην οικονομία και την ανάπτυξη της. Πότε έχουμε δημογραφικό πρόβλημα; Όταν επί σειρά ετών οι γεννήσεις είναι λιγότερες από τους θανάτους. Γιατί τότε το ρολόι θανάτων τρέχει αργότερα από τις γεννήσεις;
Τρίτον, Bloomberg: Η βόμβα υπερπληθυσμού… “εξουδετερώθηκε”! αναφέρει δημοσίευμα του Bloomberg του 2018, πλήρη στοιχείων και όχι έκθεση ιδεών, και ένα χρόνο ΠΡΟ πανδημίας, και ξέρουμε πολύ καλά πόσους ξεπάστρεψε η πανδημία, σε γηροκομεία, νοσοκομεία με λοιμώξεις, μετά η ξαφνικίτιδα και πόσο σταμάτησαν οι γεννήσεις λόγω της νέας οικονομικής κρίσης.
Τέταρτον, όταν ο μετανάστης που έχει μετρηθεί όταν γεννήθηκε στην Αιθιοπία μεταβαίνει και ξανά καταγράφεται στη νέα χώρα όπου ενσωματώνεται σβήνεται από τη χώρα που γεννήθηκε; Κάθε πότε κάνει απογραφή πληθυσμού μια χώρα και πως ενημερώνονται οι χώρες με τις αθρόες πλέον μετακινήσεις προσφύγων και μεταναστών παγκοσμίως;
Τέλος, πριν διαβάσετε το άρθρο της lemonde, θα ήθελα να δηλώσω ότι ουδεμία ευθύνη φέρω για τη χρήση της λέξης “γονιμότητα”, που σημαίνει ικανότητα αναπαραγωγής του ανθρώπου και η οποία μπαίνει -ή κατά λάθος ή δόλια- σε φράσεις που κανονικά υπονοούν “γεννητικότητα”. Εκτός κι αν συμφωνήσουμε όλοι μαζί, ότι όταν οι γυναίκες πάνε πανεπιστήμιο και μετά εργάζονται, καθίστανται στείρες!
Διαβάζοντας το άρθρο ανάμεσα στις γραμμές, φαίνεται ξεκάθαρα η άποψη των “ειδικών” που συνεργάζονται μάλιστα με τον λατρευτό μας ΟΗΕ, τον Οργανισμό Ηνωμένων Εγκληματιών, ότι θα ήθελαν πολλοί να στειρώσουν όλον τον πλανήτη, ή να αποφασίσουν οι ίδιοι οι άνθρωποι από μόνοι τους να μην γεννούν παιδιά. Το λένε καθαρά, όσο καθαρό είναι το γάργαρο νερό, ενώ στο τέλος λένε ότι όλα τα νούμερα τους ισχύουν, ΑΝ βέβαια δεν έχουμε κανέναν πόλεμο ή μια φονική πανδημία. Στην δική μου αντίληψη, όλο αυτό σημαίνει: Ή θα το πάρετε απόφαση να μειωθείτε μόνοι σας, θα σας μειώσει ένας πόλεμος ή μια πανδημία, έτσι… που θα έρθει μάλιστα κι από μόνη της!
Πάρτε το χρόνο και διαβάστε όλο το άρθρο:
Θα είμαστε 8 δισεκατομμύρια άνθρωποι στη Γη σε λίγες μέρες: πόσο μακριά θα φτάσει το παγκόσμιο δημογραφικό;
Θα είμαστε 8 δισεκατομμύρια άνθρωποι στη Γη σε λίγες μέρες: πόσο μακριά θα φτάσει η παγκόσμια δημογραφία; Σύμφωνα με τις τελευταίες προβλέψεις δημογράφων του ΟΗΕ, ο παγκόσμιος πληθυσμός αναμένεται να κορυφωθεί τη δεκαετία του 2080, με περίπου 10,4 δισεκατομμύρια ανθρώπους.
Ποιος θα είναι ο οκτώ-δισεκατομμυριοστός Γήινος; Σύμφωνα με τα μοντέλα των Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ), η ανθρωπότητα θα πρέπει να περάσει αυτό το ορόσημο έως τις 15 Νοεμβρίου. Ένα επίπεδο που δεν έχει φτάσει ποτέ πριν στην ιστορία της, περίπου 300.000 ετών. Χρειάστηκαν μόνο έντεκα χρόνια για να κατοικηθεί ο πλανήτης με αυτό το επιπλέον δισεκατομμύριο. Danica, ονομάστηκε η επτά-δισεκατομμυριοστή γυναίκα της Γης από τον ΟΗΕ, γεννήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2011 στη Μανίλα των Φιλιππίνων. Πέρα από το σύμβολο, αυτή η ανθρώπινη λογιστική μαρτυρεί μια μόνιμη ανησυχία για τον αριθμό των ανθρώπων που ο πλανήτης, ήδη αντιμέτωπος με την υπερθέρμανση του πλανήτη, θα μπορεί να υποστηρίξει.
Μακριά από τους φόβους μιας ανεξέλεγκτης «δημογραφικής βόμβας» που επισημάνθηκε στη δεκαετία του 1960, είναι πλέον αποδεκτό ότι η ανθρώπινη ανάπτυξη δεν θα είναι αιώνια. Οι συζητήσεις εστιάζονται τώρα στο ζήτημα της ημερομηνίας και του ύψους της κορύφωσης αυτού του πληθυσμιακού κύματος. Τους τελευταίους μήνες, oι μελέτες έχουν θέσει ακόμη και το φάσμα μιας κατάρρευσης της ανθρωπότητας στον ορίζοντα του τέλους του αιώνα, αναζωπυρώνοντας τα ερωτήματα: πόσο μακριά θα αναπτυχθεί η ανθρωπότητα; Προμηνύοντας μια συζήτηση που θα έρθει τον επόμενο αιώνα: πόσο χαμηλά θα πέσει ο πληθυσμός;
Σύμφωνα με τις τελευταίες προβλέψεις δημογράφων των Ηνωμένων Εθνών, δημοσιεύθηκαν στις 11 Ιουλίου, ο παγκόσμιος πληθυσμός αναμένεται να κορυφωθεί τη δεκαετία του 2080, με περίπου 10,4 δισεκατομμύρια κατοίκους, και να παραμείνει σε αυτό το επίπεδο μέχρι το 2100, σύμφωνα με το διάμεσο σενάριο. Αύξηση δύο δισεκατομμυρίων, σχεδόν μέτρια σε σύγκριση με την ιλιγγιώδη ανάπτυξη του περασμένου αιώνα.
Λαμβάνοντας υπόψη το επίπεδο εκπαίδευσης
Αν τα πρώτα δισεκατομμύρια άνθρωποι έφτασαν το 1803, ο ρυθμός επιταχύνθηκε, αυξάνοντας στα 2 δισεκατομμύρια το 1927, μετά στα 4 δισεκατομμύρια το 1974, μέχρι να φτάσει τα 8 δισεκατομμύρια το 2022. Η αύξηση του πληθυσμού ήταν επομένως το πολύ ισχυρή τη δεκαετία του 1960 (+ 2% ανά έτος) και αυτός ο ρυθμός συνέχισε να μειώνεται από τότε (+ 1% το 2022). Σίγουρα, ο πληθυσμός συνεχίζει να αυξάνεται, αλλά με όλο και λιγότερο γρήγορο ρυθμό εδώ και εξήντα χρόνια. «Για να συνοψίσουμε, το μεγαλύτερο μέρος της πληθυσμιακής αύξησης είναι πίσω μας. Το μέλλον που ανακοινώνεται από αυτές τις προβλέψεις είναι ένα υπόλειμμα ανάπτυξης», εξηγεί ο Gilles Pison, ομότιμος καθηγητής στο Εθνικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας και Σύμβουλος του Εθνικού Ινστιτούτου Δημογραφικών Μελετών (INED), στο Παρίσι.
Τα τελευταία χρόνια, άλλα ινστιτούτα αμφισβήτησαν τις προβλέψεις των Ηνωμένων Εθνών. Στη Βιέννη, μια ομάδα από το Διεθνές Ινστιτούτο για την Ανάλυση Εφαρμοσμένων Συστημάτων (IIASA) εκτιμά, σε μια μακροσκελή έκθεση που δημοσιεύτηκε το 2018 με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να είναι το πολύ 9,8 δισεκατομμύρια το 2070-2080, σύμφωνα με το διάμεσο σενάριο τους.
Αντί να βασίζονται αποκλειστικά στις δομές ηλικίας και φύλου, οι ερευνητές λαμβάνουν επίσης υπόψη το επίπεδο εκπαίδευσης και τη συμμετοχή στην αγορά εργασίας στις διάφορες χώρες. Ζήτησαν επίσης από μια μεγάλη ομάδα ειδικών στα οικονομικά, τη δημογραφία και την κοινωνιολογία να αξιολογήσουν τα ποσοστά γονιμότητας, δηλαδή τον αριθμό των παιδιών που κάθε γυναίκα θα έχει κατά μέσο όρο στη ζωή της το 2030 και το 2050. Έτσι επιτυγχάνουν χαμηλότερα ποσοστά από αυτά του ΟΗΕ.
Για αυτές, η εκπαίδευση των γυναικών είναι ο κυρίαρχος παράγοντας για τη μείωση της γονιμότητας
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η ομάδα του Ινστιτούτου Στατιστικών και Αξιολόγησης Υγείας (IHME) πρότεινε, σε μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο The Lancet το 2020,
ότι η κορυφή θα φτάσει λίγο νωρίτερα, το 2064, με 9,73 δισεκατομμύρια ανθρώπους και στη συνέχεια θα πέσει στα 8,79 δισεκατομμύρια το 2100. Οι ερευνητές χρησιμοποιούν μια διαφορετική μεταβλητή, η οποία λαμβάνει υπόψη τον αριθμό των παιδιών που θα έχει κάθε γυναίκα μέχρι την ηλικία των 50 ετών , δείκτης που θεωρούν πιο σταθερό από το σύνθετο ποσοστό γονιμότητας, δηλαδή η αναλογία του αριθμού των ζώντων γεννήσεων το έτος προς το σύνολο του γυναικείου πληθυσμού σε αναπαραγωγική ηλικία. Λαμβάνουν επίσης υπόψη το επίπεδο εκπαίδευσης και την ανικανοποίητη ανάγκη για αντισύλληψη.
Τέλος, τον Ιούλιο και τον Αύγουστο του 2022, ένας νεαρός οικονομολόγος από την τράπεζα HSBC, ο James Pomeroy, δημοσίευσε δύο σημειώσεις, υπερασπίζοντας την ιδέα ότι η κορυφή θα μπορούσε να συμβεί ήδη από το 2043, λίγο κάτω από 8,5 δισεκατομμύρια άτομα, για να μειωθεί στα 4 δισεκατομμύρια το 2100, δηλαδή στο επίπεδο της δεκαετίας του 1970. υποστήριξη για αυτόν τον άτυπο συλλογισμό, λαμβάνοντας υπόψη τη γήρανση του πληθυσμού και ένα ποσοστό γονιμότητας πολύ χαμηλότερο από αυτό που προβλέπεται από τον ΟΗΕ. Έτσι, ο κ. Pomeroy βασίζεται στη διατριβή που είχε ήδη υπερασπιστεί το 2019 οι Darrell Bricker και John Ibbitson στο βιβλίο τους το 2020, Empty Planet.
Το σοκ της παγκόσμιας δημογραφικής παρακμής (Les Arènes), σύμφωνα με το οποίο τα μοντέλα του ΟΗΕ δεν λαμβάνουν υπόψη τον αυξανόμενο αριθμό μορφωμένων γυναικών, ούτε την ταχύτητα της αυξανόμενης αστικοποίησης.
Πώς εξηγούνται τέτοιες αποκλίσεις στις προβλέψεις; Για να μοντελοποιήσουμε το παγκόσμιο εργατικό δυναμικό στο μέλλον, πρέπει να αντιμετωπίσετε διάφορες παραμέτρους: τον αριθμό των ανθρώπων που ζουν σήμερα και την κατανομή τους ανά ηλικία, που απαιτεί αξιόπιστες απογραφές, εκτίμηση του προσδόκιμου ζωής και της θνησιμότητας του πληθυσμού στις διάφορες χώρες και το ποσοστό γονιμότητας των γυναικών ανά περιοχή. Από εκεί, «Οι δημογράφοι επεκτείνουν μόνο τις τάσεις που παρατηρούνται τα τελευταία χρόνια», υπογραμμίζει ο Gilles Pison, επίσης συγγραφέας του Άτλαντα του παγκόσμιου πληθυσμού.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι προβλέψεις για τα επόμενα είκοσι έως τριάντα χρόνια θεωρούνται γενικά μάλλον αξιόπιστες.
Η πλειοψηφία των ανδρών και των γυναικών που θα ζήσουν το 2050 έχουν ήδη γεννηθεί. Μπορούμε λοιπόν να υπολογίσουμε, μεταξύ των 8 δισεκατομμυρίων ανθρώπων σήμερα, πόσοι θα είναι ακόμα ζωντανοί σε αυτόν τον ορίζοντα
Και πόσα παιδιά πρέπει να έχουν οι σημερινές γυναίκες. Ο υπολογισμός γίνεται πιο περίπλοκος πέρα από αυτόν τον ορίζοντα του 2050, γιατί πώς να γνωρίζουμε ακριβώς ποιες θα είναι οι φιλοδοξίες να γεννήσουν οι επόμενες γενιές;
Αρχή της δημογραφικής αδράνειας ακριβώς γύρω από αυτό το ζήτημα της γονιμότητας αποκρυσταλλώνουν τις διαμάχες.
Σύμφωνα με δημογράφους του ΟΗΕ, θα πρέπει να μειωθεί από 2,3 παιδιά ανά γυναίκα κατά μέσο όρο στον κόσμο σήμερα σε 2,1 το 2050, δηλαδή το μοιραίο όριο από το οποίο μπορεί να ανανεωθεί μια γενιά. Αυτός ο ρυθμός θα συνέχιζε να μειώνεται μέχρι το 2100 για να σταθεροποιηθεί στο 1,8. Από την πλευρά του, ο James Pomeroy, για παράδειγμα, υποθέτει ότι η τρέχουσα απότομη πτώση του ποσοστού γονιμότητας θα συνεχιστεί τις επόμενες δεκαετίες, οδηγώντας σε απότομη πτώση του ποσοστού γεννήσεων.
«Αλλά για να φτάσει τα 4 δισεκατομμύρια ανθρώπους το 2100, η γονιμότητα θα πρέπει να μειωθεί στα 1,3 παιδιά ανά γυναίκα αμέσως και παντού στον κόσμο», υπολογίζει ο Gilles Pison. Ακραίο σενάριο αν αναλογιστούμε ότι ο μέσος όρος στην αφρικανική ήπειρο είναι ακόμα 4,3. Για τον Πάτρικ Γκέρλαντ, ο οποίος συντονίζει τις δημογραφικές προβλέψεις του ΟΗΕ, «αυτή η προσέγγιση οδηγεί σε αδύνατες καταστάσεις». «Σε σαράντα οκτώ χώρες σε όλο τον κόσμο που έχουν ήδη γονιμότητα κάτω από 2, βλέπουμε ότι τα ποσοστά γονιμότητας μειώνονται αλλά καταλήγουν να σταθεροποιούνται σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο, με διακυμάνσεις γύρω από αυτό το όριο», εξηγεί ο δημογράφος. Αυτό συμβαίνει στη Σουηδία, η οποία κυμαίνεται μεταξύ 2 και 1,5 από τη δεκαετία του 1990, ή στην Ιταλία, της οποίας τα ποσοστά κυμαίνονταν μεταξύ 1,5 και 1,2 για περίπου σαράντα χρόνια.
«Σίγουρα, είναι δύσκολο να προβλέψουμε πώς θα εξελιχθούν οι ανθρώπινες κοινωνίες, αλλά η πιθανότητα μιας ακραίας κατάστασης όπου ολόκληρος ο πληθυσμός θα γινόταν στείρος ή θα αποφασίσει να μην κάνει άλλα παιδιά είναι πολύ χαμηλή»
… προσθέτει ο Πάτρικ Γκέρλαντ. Επομένως, δεν είναι αυτές οι παραδοχές που χρησιμοποιούνται για τις βασικές προβολές.
Σε διαφορετική περίπτωση, είναι σημαντικό να ληφθεί υπόψη η αρχή της δημογραφικής αδράνειας. Ακόμη και αν η γονιμότητα μειωνόταν απότομα, ο αριθμός των γυναικών σε αναπαραγωγική ηλικία είναι τόσο μεγάλος που η τάση αύξησης του πληθυσμού θα συνεχιστεί αναγκαστικά τα επόμενα χρόνια.
«Υπολογίζεται ότι τα δύο τρίτα του πληθυσμού το 2050 θα οφείλονται σε αυτή τη δημογραφική αδράνεια και το τελευταίο τρίτο θα συνδέεται με την εξέλιξη της γονιμότητας στην Αφρική», υπογραμμίζει ο Henri Leridon, επίτιμος διευθυντής έρευνας στο INED.
Στη διατροπική Αφρική, πιο συγκεκριμένα, η μείωση της γονιμότητας έχει ξεκινήσει καλά, όπως και στον υπόλοιπο κόσμο, αλλά με βραδύτερο ρυθμό από τον αναμενόμενο. Το 2100, η Αφρική θα μπορούσε έτσι να συγκεντρώσει περισσότερους από έναν στους τρεις κατοίκους του πλανήτη.
«Πρόβλημα τρόπου ζωής»
Τέλος, εάν οι προσεγγίσεις του ΟΗΕ, του IIASA και του IHME προβλέπουν την κορύφωση σε διαφορετικές ημερομηνίες, οδηγούν λίγο πολύ στους ίδιους αριθμούς, περίπου 10 δισεκατομμύρια άτομα.
Μέχρι το 2100, τα μοντέλα τους περιλαμβάνονται επίσης στο διάστημα πρόβλεψης του ΟΗΕ, το οποίο πέφτει στα 8,5 δισεκατομμύρια σε περίπτωση μεγαλύτερης πτώσης της γονιμότητας. Και μετά; Αυτή είναι μια άλλη ιστορία. «Φτάνουμε σε μια περιοχή που δεν έχει εξερευνηθεί ποτέ στο παρελθόν, με τις περισσότερες χώρες να πέφτουν κάτω από το όριο ανανέωσης γενεών, λέει ο Henri Leridon. Δεν ξέρουμε πόσο μακριά μπορεί να φτάσει. Παραμένουν πολλές αβεβαιότητες για το μέλλον, όπως το επίπεδο γονιμότητας στην Κίνα, το οποίο μειώνεται εδώ και μερικά χρόνια, αλλά μπορεί να σταθεροποιηθεί γύρω στο 1,7 σύμφωνα με τον ΟΗΕ.
Για να κατανοήσουμε καλύτερα πού πηγαίνει ο κόσμος, ίσως θα πρέπει να λάβουμε περισσότερο υπόψη τις τοπικές ανισότητες. «Η εργασία πάνω στην έννοια του παγκόσμιου πληθυσμού αποτρέπει κάθε συσχέτιση και αρνείται τις ανθρωπολογικές, κοινωνικές και πολιτισμικές πολυπλοκότητες, λέει ο Yves Charbit, Ομότιμος Καθηγητής Δημογραφίας στο Κέντρο Πληθυσμού και Ανάπτυξης του Πανεπιστημίου του Παρισιού. Θα πρέπει μάλλον να δούμε τις συνέπειες ανά χώρα».
Πράγματι, 10 δισεκατομμύρια άνθρωποι θα είναι πιο δύσκολο για τον πλανήτη να αντέξει από 8 δισεκατομμύρια; Η έννοια της «Ημέρας υπέρβασης της Γης» ρίχνει φως σε αυτό το ερώτημα.
Αν όλες οι χώρες είχαν το ίδιο οικολογικό αποτύπωμα με την Τζαμάικα, η ανθρωπότητα θα είχε καταναλώσει όλους τους πόρους που μπορεί να αναγεννήσει ο πλανήτης σε ένα χρόνο από τις 20 Δεκεμβρίου 2022. Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα έθνη, αυτό το όριο ξεπερνιέται από τις 28 Ιουλίου.
«Δεν είναι τόσο δημογραφικό πρόβλημα όσο πρόβλημα τρόπου ζωής», επιμένει ο κ. Charbit.
Δεδομένου ότι φαίνεται να είναι απαραίτητο να υπολογίζουμε σε δέκα δισεκατομμύρια ανθρώπους μέχρι το 2050, εκτός από το να εξετάσουμε μεγάλες καταστροφές όπως ο πυρηνικός πόλεμος ή μια εξαιρετικά θανατηφόρα πανδημία, «είναι καλύτερα, προς το παρόν, να επικεντρωθείτε σε τρόπους σωστής διατροφής 9 δισεκατομμυρίων ανθρώπων και αποφυγής του φαινομένου του κλίματος»
… λέει ο Henri Leridon. Είναι η αυτονομία, η εκπαίδευση και η πρόσβαση των γυναικών στην αντισύλληψη που θα επιτρέψουν σε κάθε γυναίκα να αποκτήσει τον αριθμό των παιδιών που θέλει. Σε πολλές χώρες, αυτό θα συμβάλει στην επιβράδυνση της πληθυσμιακής αύξησης· σε άλλους, μπορεί να σταματήσει την επιβράδυνση.