Είναι η ΤΕΤΑΡΤΗ ευθανασία για φέτος που μαθαίνουμε, και είχαμε γράψει στη Γάτα που χάθηκε και τις προηγούμενες. Αφορούσαν μια όρκα, ένα γαϊδουράκι (στην Ελλάδα) κι ένα αγοράκι στη Βρετανία που δεν θέλησαν να παρατείνουν τη μηχανική του υποστήριξη. Η ευθανασία τείνει να γίνει η νέα «σωτηρία» για όσους πάσχουν ή κινδυνεύουν. Κι ο άνθρωπος το παίζει Θεός.
Η υπηρεσία προστασίας θαλάσσιων ειδών της Νέας Ζηλανδίας ανακοίνωσε σήμερα ότι πέθαναν και τα 240 μαυροδέλφινα (pilot whales) που είχαν εξοκείλει στο απομακρυσμένο νησί Πιτ, τρεις μόλις ημέρες μετά τον θάνατο 250 φαλαινών σε μια παραλία στο γειτονικό νησί Τσάταμ.
Ο Ντέιβ Λάντκουιστ, τεχνικός σύμβουλος θαλάσσιας ζωής στο Υπουργείο Προστασίας του Περιβάλλοντος, ανέφερε σε χθεσινό email του ότι μια ομάδα εμπειρογνωμόνων αξιολόγησε χθες την κατάσταση και πραγματοποίησε ευθανασία στα επιζήσαντα κητώδη. «Αυτή η απόφαση ποτέ δεν λαμβάνεται ελαφρά τη καρδία, αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις είναι η καλύτερη επιλογή», είπε ο Λάντκουιστ, και πολύ αμφιβάλουμε πλέον γι’ αυτό.
Η υπηρεσία προστασίας θαλάσσιων ειδών δεν επιχειρεί να επιστρέψει στη θάλασσα τα κητώδη που έχουν εξοκείλει στην περιοχή εξαιτίας του κινδύνου τόσο για τους ανθρώπους όσο και για τα ίδια, πρόσθεσε ο Λάντκουιστ.
Ο Ντάρεν Γκρόβερ, ο γενικός διευθυντής στην φιλανθρωπική οργάνωση Project Jonah, που ασχολείται με κητώδη που εξοκέλλουν, σημειώνει ότι δεν υπήρχαν αρκετοί άνθρωποι στην περιοχή για να βοηθήσουν ώστε να μεταφερθούν τα μαυροδέλφινα πίσω στη θάλασσα. Καλός κι αυτός. Βοήθεια ζήτησαν;
Η Νήσος Πιτ και η Νήσος Τσάταμ συνθέτουν το αρχιπέλαγος των Νήσων Τσάταμ, το οποίο βρίσκεται σε απόσταση 840 χιλιομέτρων από την ανατολική ακτή του Νότιου Νησιού της Νότιας Ζηλανδίας. Στο Τσάταμ υπάρχουν περίπου 800 κάτοικοι και μόλις 20 στο νησί Πιτ.
Οι λόγοι που εξοκέλλουν τα κητώδη παραμένουν άγνωστοι
Οι λόγοι που εξοκέλλουν τα κητώδη παραμένουν άγνωστοι για τους «ειδικούς». Ας ψάξουν καλύτερα για Σόναρ, τα ηχοεντοπιστικά συστήματα SO.N.A.R., τις ηλεκτροακουστικές συσκευές που εκμεταλλεύονται τη διάδοση των κυμάτων ηχητικής ενέργειας μέσα στη θαλάσσια μάζα, όπως ακριβώς τα συστήματα ραντάρ και ηλεκτρονικού πολέμου εκμεταλλεύονται τη διάδοση των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων στην ατμόσφαιρα και γενικότερα στον ελεύθερο χώρο.
Η συχνότητα που χρησιμοποιείται στις στρατιωτικές δοκιμές θα μπορούσε να είναι επιβλαβής για ορισμένα ζώα. Δυστυχώς για πολλές φάλαινες, δελφίνια και άλλη θαλάσσια ζωή, η χρήση υποβρύχιου σόναρ μπορεί να οδηγήσει σε τραυματισμό, ακόμη και θάνατο.
Αυτά τα δελφίνια, που μπορούν να φτάσουν τα έξι μέτρα σε μήκος, θα μπορούσαν να φύγουν ακολουθώντας ένα άρρωστο μέλος της αγέλης. Οι κακές καιρικές συνθήκες ή η παρουσία αρπακτικών θα μπορούσαν επίσης να τους αναγκάσουν να αλλάξουν διαδρομή.
Περίπου 300 πιλότοι δελφίνια εγκλωβίζονται στη Νέα Ζηλανδία κάθε χρόνο, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία. Δεν είναι ασυνήθιστο για μια μεμονωμένη προσάραξη να περιλαμβάνει ομάδες 20 έως 50 κητωδών ή ακόμα και εκατοντάδων όταν εμπλέκεται μια μεγάλη ομάδα θηλαστικών.
Σύμφωνα με την Αμερικανική Κτηνιατρική Ιατρική Ένωση, η ευθανασία σε αυτά τα κήτη «θα πρέπει να οδηγήσει σε ταχεία απώλεια συνείδησης ακολουθούμενη από καρδιακή ή αναπνευστική ανακοπή και τελική απώλεια της εγκεφαλικής λειτουργίας. Στις περισσότερες περιπτώσεις, συνιστά να χορηγείται στο άρρωστο ζώο ένα βαρβιτουρικό όπως η πεντοβαρβιτάλη νατρίου, το οποίο χρησιμοποιείται επίσης σε ορισμένα μέρη του κόσμου για… την εκτέλεση της θανατικής ποινής στους ανθρώπους!
