«O φασισμός της κλιματικής άρνησης»; – Από τα fake news στις προσβολές, μια πένα δρόμος

Πόσο εύκολο είναι να είσαι δημοσιογράφος σε μεγάλο ειδησεογραφικό μέσο και να γεμίζεις τον κόσμο με παραπληροφόρηση, προπαγάνδα και διχασμό; Τελικά αποδεικνύεται πανεύκολη υπόθεση, ειδικά για την Ελλάδα, που η δημοσιογραφία πνέει τα λοίσθια και δεν υπάρχει αντίλογος.

αναδημοσίευση από το παλιό χαμένο μας αρχείο

Θα απαντήσω σήμερα στο δημοσίευμα του Παναγιώτη Σωτήρη στο in.gr, που με εξόργισε για όλους τους ανωτέρω λόγους, παντρεύοντας τους αρνητές της κλιματικής αλλαγής με την ακροδεξιά, όπως ακριβώς γίνεται όλο αυτό το διάστημα και με το θέμα των υποχρεωτικών εμβολιασμών.

Πανδημία και Κλιματική Αλλαγή, τι μας κάνουν αυτά τα δυο μαζί; Τους δυο άξονες τις Μεγάλης Επανεκκίνησης του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, του οποίου είναι ιδρυτής και ηγείται ο Γερμανός Klaus Schwab.

Ο δημοσιογράφος θεωρεί ότι όσες χώρες -όπως Ουγγαρία και Πολωνία- ή ηγέτες -όπως ο Τραμπ και ο Μπολσονάρο- δεν ασπάζονται το αφήγημα της Κλιματικής Αλλαγής, είναι ακροδεξιοί. Προφανώς στο μυαλό του το ίδιο ισχύει για όσους επιστήμονες απ’ όπου κι αν προέρχονται, και δεν συμφωνούν με την ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή που συνδέεται με τα ορυκτά καύσιμα, ότι είναι επίσης αρνητές και ακροδεξιοί; Το ίδιο και οι πολίτες;

Παραθέτει μάλιστα ένα βιβλίο, το White Skin, Black Fuel. On the Danger of Fossil Fasciscm (Verso, 2021), το οποίο κάνει λόγο για «φασισμό των ορυκτών καυσίμων», που είναι έρευνα μιας ομάδας φερόμενων ακτιβιστών, και εξηγεί:

Το βιβλίο προσφέρει μια εντυπωσιακή καταγραφή των πιο σημαντικών περιπτώσεων διεθνώς όπου η άρνηση της κλιματικής αλλαγής συνδυάζεται με ακροδεξιές και ρατσιστικές πολιτικές: τον τρόπο που μια «σκληρή δεξιά» στην Πολωνία, με έντονα νεοσυντηρητικά χαρακτηριστικά επιμένει να θεωρεί τον γαιάνθρακα αναπόσπαστο στοιχείο όχι μόνο μιας αναπτυξιακής στρατηγικής αλλά και μιας εθνικής ταυτότητας. Την ανάδειξη μιας ακροδεξιάς στη Γερμανία γύρω από το κόμμα της «Εναλλακτικής για τη Γερμανία» (AfD) που συνδυάζει την αντιμεταναστευτική και αντιπροσφυγική ρατσιστική ρητορική με την αμφισβήτηση του εάν και σε ποιο βαθμό υπάρχει κλιματική αλλαγή. Τον τρόπο που ο Ντόναλντ Τραμπ δέχτηκε την υποστήριξη (αλλά και την ανταπέδωσε με τις πολιτικές που ακολούθησε) ενός ευρύτερου φάσματος από επιχειρηματικά συμφέροντα που κατεξοχήν συνδέονται με τα ορυκτά καύσιμα και αντιτίθενται στη λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Την πολιτική Μπολσονάρο που εξ αρχής δέχτηκε μεγάλη διεθνή υποστήριξη όχι μόνο επειδή ως φάνταζε απάντηση την προηγούμενη κυριαρχία της αριστεράς αλλά και επειδή υποσχόταν ακόμη εντατικότερη εκμετάλλευση – και καταστροφή – του τροπικού δάσους του Αμαζονίου. Αλλά κα αντίστοιχα παραδείγματα από τις πολιτικές ακροδεξιών κομμάτων στην Γαλλία, στη Δανία και την Φιλανδία.

Να υποθέσουμε, λοιπόν, ότι στον αντίποδα, η ραγδαία ανάπτυξη των ΑΠΕ στις «δημοκρατικές χώρες» ενάντια στα θέλω και τις ανάγκες των τοπικών κοινωνιών, με βίαιο τρόπο και επιβολή και καταστροφή στο περιβάλλον, ΔΕΝ είναι φασισμός; Το να κόβεις (ή να καις) δάση για να φυτέψεις ανεμογεννήτριες, και να εκτοπίζεις τοπικές κοινωνίες, ΔΕΝ είναι φασισμός;

Σου έχω «παλιά» νέα, κε Σωτήρη. Ο πρώτος διδάξας και κατασκευαστής ανεμογεννήτριας, ήταν ο ίδιος ο Αδόλφος Χίτλερ! Αυτός που αναφέρεις μετά ότι «το βιβλίο εξετάζει την ιδιαίτερη σχέση του φασισμού και του ναζισμού με την ιδιαίτερη επιμονή στα ορυκτά καύσιμα και τις πολιτικές που τελικά συνέβαλαν στην κλιματική αλλαγή και τον κίνδυνο καταστροφής και την αγάπη των Ναζί για το ιδιωτικό αυτοκίνητο και την κατασκευή αυτοκινητοδρόμων».

Πάμε παρακάτω. Συνεχίζει την παρουσίαση του βιβλίου που προφανώς προσυπογράφει:

Ακόμη περισσότερο υπενθυμίζουν τον τρόπο που τα στρατόπεδα συγκέντρωσης αλλά και εξόντωσης συχνά συνδέονταν με εξορύξεις ορυκτών καυσίμων (π.χ. γαιάνθρακα στο Άουσβιτς). Μάλιστα, δεν μένουν σε αυτό αλλά και υπογραμμίζουν ότι η κυριαρχία των ορυκτών καυσίμων στο αναδυόμενο μοντέλο καπιταλιστικής συσσώρευσης ήταν μια διαδικασία παράλληλη και συνάμα αλληλοτροφοδοτούμενη με την επέκταση της αποικιοκρατίας και την ανάδυση του σύγχρονου ρατσισμού. Ουσιαστικά, μια ορισμένη εκδοχή κατασκευής της «λευκότητας» – όπως και η επέκταση της αποικιοκρατίας – ήταν συνδυάστηκε ιστορικά με την ανάδυση των κοινωνικών και μορφών και σχέσεων που επιτείνουν την κλιματική αλλαγή.

Βρε συ, δημοσιογράφε, σοβαρά τώρα; Έχεις ακούσει τι υλικά χρειάζονται για τις ανεμογεννήτριες, τα φωτοβολταϊκά και τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα;

Πάρε και διάβαζε:

Θες κι άλλα; Δεν μπορώ, βαριέμαι… βρες τα μόνος σου…

Πάμε παρακάτω. Τη δυναστεία των Ροκφέλερ την θυμάσαι; Έγιναν ζάμπλουτοι από πετρέλαια, βιομηχανίες, τράπεζες κ.λπ. Κι όταν ακόμα διαφέντευαν τον κόσμο με τα μαύρα λάδια τους, έστηναν σιγά σιγά το αφήγημα της Κλιματικής Αλλαγής. Διάβασε λοιπόν: