Έφυγε ξαφνικά από τη ζωή, σε ηλικία 68 ετών, ο ομότιμος καθηγητής Ποινικού Δικαίου και Ποινικής Δικονομίας της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Λάμπρος Μαργαρίτης. Υπήρξε από τους κορυφαίους διαχρονικά της νομικής επιστήμης σε ακαδημαϊκό επίπεδο και μέχρι τελευταία έδινε καθημερινά μάχες από τα δικηγορικά έδρανα των δικαστηρίων της Θεσσαλονίκης.
Ο Λάμπρος Μαργαρίτης γεννήθηκε το 1954 στα Βραγκιανά Καρδίτσας και μετά την ολοκλήρωση της μέσης εκπαίδευσης εισήχθη στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ, όπου συνέχισε της μεταπτυχιακές του σπουδές στον Τομέα Ποινικών και Εγκληματολογικών Επιστημών. Η υπηρεσιακή του εξέλιξη στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ ξεκίνησε το 1980 ως επιστημονικός συνεργάτης και μετέπειτα ως διδάκτορας και επιμελητής. Το 1982 άρχισε να διδάσκει ως λέκτορας και από το 1991 κατείχε τη θέση του καθηγητή. Πριν από λίγο καιρό του απονεμήθηκε ο τίτλος του ομότιμου καθηγητή, διατηρώντας τη διδασκαλία των μεταπτυχιακών τμημάτων της Νομικής Σχολής.
Δίδασκε επί σειρά ετών στην Εθνική Σχολή Δικαστών και υπήρξε επικεφαλής της Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής Σύνταξης του Νέου Κώδικα Ποινικής Δικονομίας και του Ποινικού Κώδικα.
Αφήνει πλούσια επιστημονική παραγωγή και λαμπρό συγγραφικό έργο (μονογραφίες, αυτοτελείς μελέτες, νομικά κείμενα ευρύτερου ποινικού περιεχομένου – απόψεις, συλλογές νόμων, παρατηρήσεις στη νομολογία κ.ά.). Μεταξύ άλλων, ήταν διευθυντής σύνταξης του νομικού περιοδικού «Ποινική Δικαιοσύνη».
Ο Λάμπρος Μαργαρίτης ήταν παντρεμένος και είχε ένα παιδί, τον Δημήτρη, που είναι δικηγόρος.
Σπάνιο ηχητικό του καθηγητή για τις εξόδους παράτυπων μεταναστών:
«Θα έπρεπε να αμείβεται η διευκόλυνση εξόδου παράτυπου αλλοδαπού από τη χώρα μας. Αντ’ αυτού, αντιμετωπίζεται από το Νόμο και τη νομολογία μας ως κακούργημα και μάλιστα συχνά αληθούς συρροής. Είναι προφανές ότι μας πληρώνουν εδώ, για να μην πάνε σε αυτούς» [τους ευρωπαίους “εταίρους” μας]
