Ο Περιβαλλοντικός Πόλεμος ή αλλιώς Οπλοποίηση Καιρού, μετράει δεκαετίες, λίγο λιγότερες η υποτιθέμενη “απαγόρευση” του
Ένα παλιό άρθρο των New York Times, του Απριλίου 1976, σε σημερινή ανάγνωση, δεν μοιάζει ούτε με επιστημονική φαντασία, αλλά ούτε και με μελλοντικά σχέδια. Φανερώνει ακριβώς αυτό που βιώνουμε σήμερα. Επίσης μας θυμίζει (με μελαγχολία) πως κάποτε υπήρχε δημοσιογραφία και όχι δημοσίευση έτοιμων προπαγανδιστικών δελτίων τύπου από τις μυστικές υπηρεσίες…
Ακολουθεί το άρθρο:
SANTA MONICA, Καλιφόρνια– «Από το διάστημα θα μπορούσε κανείς να ελέγξει τον καιρό της γης, να προκαλέσει ξηρασία και πλημμύρες, να αλλάξει τις παλίρροιες και να αυξήσει τα επίπεδα της θάλασσας, να κάνει τα εύκρατα κλίματα ψυχρά», δήλωσε ο γερουσιαστής Lyndon B. Johnson σε κοινή συνεδρίαση του Κογκρέσου, το 1957. Όπως και πολλοί άλλοι νομοθέτες, αποδέχτηκε τις φαντασιώσεις του Υπουργείου Άμυνας ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν σε αγώνα με τη Σοβιετική Ένωση για την ανάπτυξη περιβαλλοντικών όπλων.
Ο κ. Τζόνσον ως Πρόεδρος έκανε τις φαντασιώσεις πραγματικές παραγγέλλοντας τη βροχή στη Νοτιοανατολική Ασία. Μεταξύ του 1967 και του 1972, ο ίδιος και ο Πρόεδρος Ρίτσαρντ Μ. Νίξον ενέκρινε τουλάχιστον 3.6 εκατομμύρια δολάρια ετησίως σε μυστικές σπορές νεφών πάνω από το Βόρειο και το Νότιο Βιετνάμ, το Λάος και την Καμπότζη για να λασπώσουν τα περάσματα και να κάνουν αργές τις κινήσεις του εχθρού.
Παρότι η βροχόπτωση ενισχύθηκε άμεσα κατά 30%, οι αξιωματούχοι του Πεντάγωνο χαρακτηρίζουν τις επιχειρήσεις ως “αποτυχία”. Αλλά το Πεντάγωνο τις υπερασπίζεται ως ανθρώπινες, λέγοντας: “Οι σταγόνες βροχής δεν σκοτώνουν τους ανθρώπους, οι βόμβες σκοτώνουν”. (Το Υπουργείο Άμυνας αρνείται ότι ξεκλήρισε το Βόρειο Βιετνάμ το 1971, όταν το έθνος υπέστη τις βαρύτερες βροχές από το 1945. Το 1945, ένα εκατομμύριο Βιετναμέζοι πέθαναν από πλημμύρες και λιμούς).
Μπορεί ένα έθνος που τα βάζει με τις φυσικές ισορροπίες να αρνηθεί την ευθύνη για τις συνέπειες; Η ερώτηση αυτή, μαζί με την αναγνώριση ότι η πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών καταδικάζει πολέμους που απευθύνονται σε πολίτες, ώθησε τον γερουσιαστή Claiborne Pell το 1973 να εισαγάγει ψήφισμα που απαιτεί διεθνή συνθήκη για την απαγόρευση του περιβαλλοντικού πολέμου”. Η Γερουσία ενέκρινε το ψήφισμα, το οποίο ωστόσο δεν έχει ισχύ νόμου.
Η Γερουσία ενέκρινε το ψήφισμα για την απαγόρευση του περιβαλλοντικού πολέμου, το οποίο ωστόσο δεν έχει ισχύ νόμου
Τον περασμένο Αύγουστο, στη διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών της Επιτροπής Αφοπλισμού των Ηνωμένων Εθνών στη Γενεύη, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Σοβιετική Ένωση πρότειναν από κοινού σχέδιο σύμβασης για την απαγόρευση “στρατιωτικής ή οιασδήποτε άλλης εχθρικής χρήσης περιβαλλοντικών τεχνικών”. Δυστυχώς είναι πολύ ασθενέστερη από το ψήφισμα της Γερουσίας. Για παράδειγμα, δεν κατορθώνει να απαγορεύσει τη στρατιωτική έρευνα ή την ανάπτυξη τεχνικών περιβαλλοντικής τροποποίησης και επιτρέπει όλες τις “ειρηνικές” εργασίες πάνω σε τέτοια θέματα.
Το Πεντάγωνο λέει ότι το πρόγραμμα Climate Dynamics, πρώην Project Nile Blue, είναι ειρηνικό και χρειάζεται να ανιχνεύσει τις σοβιετικές προσπάθειες να διαταράξουν τις βορειοαμερικανικές καιρικές συνθήκες. (Επειδή η συνθήκη δεν ορίζει οργανισμό επιθεώρησης για να επιβάλει την απαγόρευσή της, αφήνοντας τα έθνη να προσκομίσουν στοιχεία για παραβιάσεις στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, η επικύρωση της συνθήκης θα δικαιολογούσε αυξημένη χρηματοδότηση για την παρακολούθηση της κλιματικής δυναμικής).
Αλλά οι ερευνητές του Climate Dynamics. χρησιμοποιώντας μοντέλα υπολογιστών των ωκεανών και της ατμόσφαιρας, έχουν μελετήσει τρόπους να λιώσουν τους πολικούς πάγους, να δημιουργήσουν καταστροφικές καταιγίδες και αλλιώς να χρησιμοποιήσουν «βασικές περιβαλλοντικές αστάθειες» για να απελευθερώσουν τεράστια ποσά ενέργειας. Έχουν βρει πως οι Ηνωμένες Πολιτείες, ενεργώντας κρυφά από το διάστημα, θα μπορούσαν να προκαλέσουν κακοκαιρία στη Σοβιετική Ένωση, καταστρέφοντας έτσι τις συγκομιδές και κρατώντας αυτή τη χώρα εξαρτημένη από τις εισαγωγές σιτηρών των Ηνωμένων Πολιτειών.
Στη Σοβιετική Ένωση, οι μηχανικοί αντιστρέφουν τον ποταμό Pechora
Στη Σοβιετική Ένωση, οι μηχανικοί αντιστρέφουν τον ποταμό Pechora, που ρέει στην Αρκτική, δημιουργώντας εσωτερικές θάλασσες, πράξεις που οι εμπειρογνώμονες λένε ότι θα αλλάξουν το παγκόσμιο κλίμα. Αυτό είναι “ειρηνικό”.
Το 1975, η Εθνική Ακαδημία Επιστημών ανέφερε ότι η ψύξη στο Βόρειο Ημισφαίριο από τη δεκαετία του 1940 καθιστά την έναρξη μιας νέας εποχής των παγετώνων μέσα στα 100 χρόνια μια μικρή, αλλά πραγματική πιθανότητα
Το 1975, η Εθνική Ακαδημία Επιστημών ανέφερε ότι η ψύξη στο Βόρειο Ημισφαίριο από τη δεκαετία του 1940 καθιστά την έναρξη μιας νέας εποχής των παγετώνων μέσα σε 100 χρόνια μικρή, αλλά πραγματική πιθανότητα Οι επιστήμονες δεν μπορούν να καθορίσουν εάν η ψύξη προκαλείται από ανθρώπους ή εάν ένας καιρός έχασε τον καιρό από άλλα προγράμματα αλλαγής καιρού του άλλου, οπότε η πιθανότητα εχθρότητας που προκύπτει από τέτοια προγράμματα είναι προφανής. Οι παγκόσμιες κλιματικές αλλαγές θα ωθήσουν πολλά έθνη να χρησιμοποιήσουν τέτοιες τεχνικές αλλαγής αλλά το ασταθές πολιτικό κλίμα του κόσμου απαιτεί αυτές οι τεχνικές να ρυθμίζονται διεθνώς, με επαρκείς διασφαλίσεις και αποζημιώσεις για όσους υποφέρουν από ξηρασία ή καταιγίδα.
Το σχέδιο συνθήκης θα μπορούσε να αποτελέσει ένα βήμα προς την κατεύθυνση αυτής της ρύθμισης. Αλλά η συνθήκη επιτρέπει κάποιες μετεωρολογικές συγκρούσεις, απαγορεύοντας μόνο τις τεχνικές που έχουν «εκτεταμένες, μακροχρόνιες ή σοβαρές επιπτώσεις επιβλαβείς για την ανθρώπινη ευημερία». Τι σημαίνει αυτό; Η ελάχιστη παραβίαση των φυσικών ισορροπιών μπορεί να προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις με απρόβλεπτες συνέπειες.
Ο γερουσιαστής Pell και οι εκπρόσωποι Gilbert Gude και Donald M. Fraser πρότειναν να τεθεί υπό τον έλεγχο του Κογκρέσου όλες οι έρευνες περιβαλλοντικών τροποποιήσεων των Ηνωμένων Πολιτειών – από τους πολίτες, τον στρατό και την Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών. Μέχρι να γίνει αυτό και οι Ηνωμένες Πολιτείες τροποποιήσουν το σχέδιο συνθήκης για την εξάλειψη των κενών και των συννεφιασμένων γλωσσών, λίγα έθνη θα πιστέψουν ότι θέλουμε την απαγόρευση του περιβαλλοντικού πολέμου.
Ο Lowell Ponte συγγραφέας του βιβλίου “The Cooling”, για τις κλιματικές αλλαγές.
Συμπεράσματα
- Climategate: Πως είναι δυνατόν ο “περιβαλλοντολόγος” Αλ Γκορ που ασχολείται με τις κλιματικές αλλαγές και την υπερθέρμανση του πλανήτη από το 1976 να ξεχνάει ότι την δεκαετία του ’70 οι επιστήμονες μίλαγαν για επερχόμενο παγετό; Έχουμε ξαναγράψει ότι εκείνα τα χρόνια αυτό ήταν το αφήγημα.
- Λιώσιμο των πάγων στον Βόρειο Πόλο: Δεν έτυχε, πέτυχε! Γιατί… είναι πολλά τα πετρέλαια για να τα μοιραστούν ΗΠΑ, Ρωσία, Νορβηγία, κ.α.
- Περιβαλλοντική Οπλοποίηση: Tο ενδιαφέρον των μεγάλων δυνάμεων της Οπλοποίησης του Περιβάλλοντος ξεκινάει σχεδόν αμέσως τη λήξη του Β’ Π.Π. και με τη δικαιολογία του ψυχρού πολέμου.
- Δεν υπάρχει αληθινή απαγόρευση: Σύμφωνα με το άρθρο, δεν υπάρχει ουσιαστική απαγόρευση της Οπλοποίησης Καιρού. Μόνο λόγια του αέρα, το κλίμα χειραγωγείται για πολλούς και διάφορους λόγους – οικονομικούς, εκβιαστικούς, προώθηση Ατζέντας 21, έλεγχος τροφής, έλεγχος και μείωση πληθυσμών.
- Το πιο δυσάρεστο συμπέρασμα: Δεν είναι τωρινό αλλά κάθε τόσο επιβεβαιωνόμαστε, ότι μας κυβερνούν άνθρωποι αδίστακτοι, κοινωνικοποιηθείς, ψυχοπαθείς, χωρίς καμία απολύτως ενοχή. Φυσικά αυτό δεν θα ήταν εφικτό, αν δεν υπήρχε εκείνη η αρκετά μεγάλη μερίδα χαμηλής συνείδησης που τους το επιτρέπει…
