Δεν θα «δικάσω» τον Αλέξη Γεωργούλη όπως ήδη έχουν ξεκινήσει κανάλια, ΜΜΕ, ραδιόφωνα και social media, ένα προσφιλές σπορ των τελευταίων χρόνων είτε αφορά σε επώνυμους, είτε σε περιπτώσεις απλού κόσμου
Η έρευνα είναι σε εξέλιξη και το πόρισμα θα βγει. Και ήδη προ του τέλους έβγαλαν στη δημοσιότητα και το όνομα της καταγγέλλουσας, Ελένης Χρονοπούλου.
Αυτό που θα κρίνω, ωστόσο, είναι η ατυχής επιλογή του ηθοποιού από πλευράς του ΣΥΡΙΖΑ, είτε βρεθεί ένοχος, είτε όχι.
Η Ευρωβουλή έχει καταντήσει -τουλάχιστον για την ελληνική συμμετοχή- χώρος που «βολεύονται» κάποιοι και για διάφορους λόγους. Παλιά κομματικά στελέχη που έχουν προσφέρει και καιρός να «εισπράξουν» κάτι από την αφοσίωση τους, Καϊλές και ομορφούλες, ωραίοι, πλούσιοι κι επώνυμοι που θα γίνουν ακόμα πιο πλούσιοι – βλέπε Πέτρο Κόκκαλη, αργόσχολο με επάγγελμα «κλιματική αλλαγή» – πολιτικές κωλοτούμπες που ανταμείβονται, ακόμα και άτομα με σκάνδαλα που τους καλύπτει η ασυλία.
Πλην ελαχίστων, η δράση τους και η προσπάθεια τους να προάγουν τα συμφέροντα της χώρας είναι ελάχιστα, τις περισσότερες φορές απουσιάζουν κι από τις κρίσιμες συναντήσεις και δεν ενημερώνονται καν για κρίσιμα θέματα, που… δεν είναι ούτε ο κινηματογράφος, ούτε καν ο πολιτισμός. Είναι θέματα οικονομικά, παραγωγής, ενέργειας, πολιτικών θέσεων της ΕΕ, εμβόλια, pass, κ.α., και το μόνο που κάνουν είναι απλά… να συμφωνούν με την παράταξη στην οποία ανήκουν στο ευρωκοινοβούλιο.
Από την άλλη, βλέπουμε εκπροσώπους άλλων χωρών, να εκφράζουν απόψεις και αντιδράσεις – π.χ. πέρασε η ΕΕ τα βρώσιμα αλεύρια με έντομα. Τι θέση πήραν οι δικοί μας ευρωβουλευτές; Ποιες χώρες απαγόρευσαν το εργαστηριακό συνθετικό κρέας; Τι θέση πήραν οι δικοί μας;
Μάλιστα η Ιταλία που αντιτάχθηκε σθεναρά σε όλα αυτά, φέρεται επίσης να εξετάζει το ενδεχόμενο να συμπεριλάβει την ιταλική κουζίνα στον κατάλογο άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO. Η δική μας;
Τι κάνουν, λοιπόν, οι δικοί μας ευρωβουλευτές; Διακοπές, στην πλειοψηφία τους! Και δεν αποκλείεται να τα πίνουν μια χαρά στις Βρυξέλλες με το λόμπι των Βρυξελλών που στην ουσία κυβερνά την ΕΕ.
Ο Αλέξης Γεωργούλης κατέγραψε την πρώτη ημέρα στην Ευρωβουλή σαν… τουρίστας. Και η… τουριστική εμφάνισή του στο ευρωκοινοβούλιο σχολιάστηκε αρνητικά στα social media. Εκείνη θα ήταν και η στιγμή, που ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να του ζητήσει να παραιτηθεί. Αλλά δεν έγινε:
Πας στον ναό της Δημοκρατίας (λέμε τώρα) της Ευρώπης, κι ανεβάζεις βιντεάκι ίδιο με το να πήγαινες διακοπές καλοκαιρινές. Και φτου! Βρέχει κιόλας – πέρα!
Αλλά το «πέρα βρέχει» συνεχίστηκε όταν ο κος Γεωργούλης, παρά τις ευρωπαϊκές «υποχρεώσεις» του και τον παχυλό μισθό του, συνέχισε να αναλαμβάνει εκπομπές στην ελληνική τηλεόραση, μη χάσει κι αυτό το παραδάκι, όπως το τηλεπαιχνίδι «Joker» στο Open. Γιατί «αριστερέ» μονοφάη Αλέξη; Ο ίδιος το δικαιολόγησε λέγοντας ότι 530 Ευρωβουλευτές συνεχίζουν την εργασία που είχαν πριν. Ναι μόνο που αυτοί δεν είναι όλοι «αριστεροί» και Έλληνες ηθοποιοί που ψωμολύσσαξαν στην περίοδο της πανδημίας και πολύ θα ήθελαν να έχουν μια εκπομπή στην τηλεόραση. Θέμα επιβίωσης ΚΑΙ πολιτισμού, για να μην ξεκινήσουν να αλλάζουν επάγγελμα. Τον ξεχάσαμε τον πολιτισμό;
«Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον, δεν πρέπει να εγκλωβίζεται στο “εγώ” του, πρέπει να έχει προσφορά στο “εμείς”. Ο καλύτερος τρόπος είναι να ασχολείσαι με τα κοινά, να προσφέρεις μέσα από αυτή την ενασχόληση. Τα κόμματα και οι παρατάξεις δημιουργούν κάποιους πόλους που καλό είναι να υπάρχουν, αλλά όχι τόσο έντονα. Μέσα σε αυτές τις διαφωνίες, μπορείς να βρεις συμφωνίες και με τον ΣΥΡΙΖΑ τις έχω βρει, κυρίως στο πολιτιστικό κομμάτι», είπε τότε που δέχτηκε την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ να κατέβει ως ευρωβουλευτής.
Εκείνη θα ήταν η άλλη στιγμή που το “εμείς” του ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να πει στον άλλο Αλέξη, κοίτα φίλε, μην πάρεις την εκπομπή, αλλιώς… διάλεξε. Δεν το έκανε.
Μπαίνοντας στο blog του «ευρωβουλευτή» Αλέξη Γεωργούλη, μπορεί κανείς να δει τις δράσεις του. Ανύπαρκτες. Όλα αυτά τα χρόνια, ελάχιστες πρωτοβουλίες και παρεμβάσεις, εκεί βλέπει κανείς δημοσιεύματα γενικού περιεχομένου. Κι ένα ψέμα, ότι θέτει ο ίδιος τον εαυτό του σε παραίτηση και άρει μόνος του την ασυλία του, που κανένα από τα δύο δεν ισχύουν. Άλλοι τον παραίτησαν κι άλλοι ήραν την ασυλία του.
Εν κατακλείδι, ο Αλέξης Γεωργούλης θα διερευνηθεί και θα κριθεί ως ένας κοινός θνητός. Ούτε ηθοποιός, ούτε ευρωβουλευτής. Αυτό που πρέπει να κριθεί πολιτικά, είναι με ποιο κριτήριο επιλέγουν τα πολιτικά κόμματα να στείλουν εκπροσώπους στη Βουλή με χρήματα Ελλήνων κι Ευρωπαίων φορολογουμένων.
Και πότε θα σταματήσει ο κόσμος να ψηφίζει «επώνυμους», είτε γιατί βγαίνουν στο γυαλί, είτε γιατί και καλά λένε τον καιρό, είτε γιατί οι υποκριτικές τους ικανότητες έχουν διαπιστωθεί, είτε γιατί είναι άνετοι, όμορφοι και ωραίοι.
Ακόμα και στην απολυταρχική πλέον Ευρωπαϊκή Ένωση, υπάρχουν περιθώρια να κάνει κανείς πολλά, κυρίως για τη χώρα που ο καθένας/μια εκπροσωπεί ή και για την ίδια την κοινότητα.
Αλλιώς… φάτε έντομα, για να μην πω… φάτε και σκ@ατά!
Τα είχαμε γράψει και στη Γάτα όταν είχε μόλις εκλεγεί: