Από το ημερολόγιο του «ευρωπαίου» Χριστόφορου Κολόμβου, που ανακάλυψε την Αμερική, διαβάζουμε τα όσα συνέβησαν τότε και καταλαβαίνουμε τα όσα συμβαίνουν σήμερα – Η τακτική παραμένει ακριβώς η ίδια!
Οι πρώτες συναντήσεις μεταξύ Ευρωπαίων και Ιθαγενών Αμερικανών ήταν δραματικά γεγονότα. Σε αυτές βλέπουμε και τις προθέσεις του Χριστόφορου Κολόμβου, καθώς άρχισε αμέσως να αξιολογεί τις δυνατότητες αυτών των ανθρώπων στο πώς θα εξυπηρετήσουν ευρωπαϊκά οικονομικά συμφέροντα, και επίσης πόσο εύκολη θα ήταν επιτυχία για τους ιεραποστόλους που θα προσπαθούσαν να προσηλυτίσουν αυτούς τους ανθρώπους στον Χριστιανισμό.
Πέμπτη 11 Οκτωβρίου, 1492
…Αυτή τη στιγμή συγκεντρώθηκαν πολλοί κάτοικοι του νησιού. Αυτό που ακολουθεί είναι με τα πραγματικά λόγια του Ναυάρχου στο βιβλίο του για την πρώτη πλοήγηση και ανακάλυψη των Ινδιών.
«Εγώ» ,λέει, «για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε μεγάλη φιλία, γιατί ήξερα ότι ήταν ένας λαός που θα μπορούσε πιο εύκολα να ελευθερωθεί και να προσηλυτιστεί στην αγία μας πίστη με την αγάπη παρά με τη βία, έδωσε σε μερικούς από αυτούς κόκκινα σκουφάκια, και γυάλινες χάντρες για να τις βάλουν στο λαιμό, και πολλά άλλα πράγματα μικρής αξίας, που τους έδωσαν μεγάλη ευχαρίστηση και τους έκαναν τόσο πολύ φίλους μας που ήταν θαύμα να το δούμε. Στη συνέχεια ήρθαν στις βάρκες του πλοίου όπου ήμασταν, κολυμπώντας και φέρνοντάς μας παπαγάλους, βαμβακερές κλωστές σε κουβάρια, βελάκια, και πολλά άλλα πράγματα και τα ανταλλάξαμε με άλλα πράγματα που τους δώσαμε, όπως γυάλινες χάντρες και μικρά κουδουνάκια. Εντάξει, τα πήραν όλα, και τα έδωσαν με καλή θέληση. Μου φαινόταν ότι ήταν μια φυλή ανθρώπων πολύ φτωχών σε όλα. Κυκλοφορούν τόσο γυμνοί όσο όταν τους γέννησαν οι μητέρες τους, το ίδιο και οι γυναίκες, αν και δεν είδα περισσότερα από ένα νεαρά κορίτσια. Το μόνο που είδα ήταν νεαροί, όχι πάνω από τριάντα ετών. Είναι πολύ καλοφτιαγμένοι, με πολύ όμορφα σώματα και πολύ καλή όψη. Τα μαλλιά τους είναι κοντά και τραχιά, σχεδόν σαν τις τρίχες της ουράς ενός αλόγου […]
Ούτε κουβαλάνε ούτε ξέρουν τίποτα από όπλα, γιατί τους έδειξα ξίφη, και τα έπιασαν από τη λεπίδα και κόπηκαν από άγνοια. Δεν έχουν σίδερο, τα βελάκια τους είναι ραβδιά χωρίς σίδερο, μερικά από αυτά έχουν ένα δόντι ψαριού στην άκρη και άλλα είναι μυτερά με διάφορους τρόπους. Είναι όλα σε καλό ύψος και μέγεθος, με καλά κορδόνια, και καλοφτιαγμένο. Είδα κάποιους με σημάδια από πληγές στο σώμα τους, και έκανα νοήματα να ρωτήσω τι ήταν, και μου έδωσαν να καταλάβω ότι άνθρωποι από άλλα διπλανά νησιά ήρθαν με σκοπό να τους αρπάξουν και ότι αμύνθηκαν. Πίστευα, και εξακολουθώ να πιστεύω, ότι έρχονται εδώ από τη στεριά για να τους αιχμαλωτίσουν.
Θα πρέπει να είναι καλοί υπηρέτες και έξυπνοι, γιατί παρατήρησα ότι δέχτηκαν γρήγορα ό,τι τους ειπώθηκε και πιστεύω ότι θα γίνονταν εύκολα Χριστιανοί, καθώς μου φάνηκε ότι δεν είχαν θρησκεία, ο Κύριός μας θα ήταν ευχαριστημένος. πάρτε λοιπόν, τη στιγμή της αναχώρησής μου, έξι ντόπιους για τους Υψηλότητές σας ώστε να μάθουν να μιλούν. Δεν είδα κανένα θηρίο σε αυτό το νησί εκτός από παπαγάλους.
..Μόλις ξημέρωσε πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους ήρθαν στην παραλία, όλοι νέοι, όπως είπα, και όλοι με καλό ανάστημα, ένας πολύ όμορφος λαός. Τα μαλλιά τους δεν είναι σγουρά, αλλά χαλαρά και τραχιά, σαν τρίχες αλόγου. Το μέτωπο είναι ευρύ, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο που έχω δει μέχρι τώρα. Τα μάτια τους είναι πολύ όμορφα και όχι μικρά, και μακράν από το μαύρο, στο χρώμα των Καναρίων. Τα πόδια τους είναι πολύ ίσια, όλα σε μια γραμμή, και χωρίς κοιλιά, αλλά πολύ καλοσχηματισμένα.
Ήρθαν στο πλοίο με μικρά κανό, φτιαγμένα από τον κορμό ενός δέντρου σαν μακριά βάρκα, και όλα ένα κομμάτι, και δούλεψαν υπέροχα, λαμβάνοντας υπόψη τη χώρα. Είναι μεγάλα, μερικά από αυτά χωρούν 40 έως 45 άνδρες, άλλα μικρότερα, και μερικά μόνο αρκετά μεγάλα για να χωρέσουν έναν άνδρα. Ωθούνται με ένα κουπί σαν φτυάρι αρτοποιού, και πηγαίνουν με εκπληκτικό ρυθμό. Αν το κανό αναποδογυρίσει, όλοι αμέσως αρχίζουν να κολυμπούν και να φέρουν στα ίσια με καλαμπούρια μεταξύ τους. Έφεραν κουβάρια από βαμβακερή κλωστή, παπαγάλους, βελάκια και άλλα μικροπράγματα, που θα ήταν κουραστικό να τα αφηγηθούν, και τα δίνουν όλα σε αντάλλαγμα για οτιδήποτε μπορεί να τους δοθεί.
Ήμουν προσεκτικός, και μπήκα στον κόπο να εξακριβώσω αν υπήρχε χρυσός. Είδα ότι μερικοί από αυτούς είχαν ένα μικρό κομμάτι στερεωμένο σε μια τρύπα που έχουν στη μύτη, και με νοήματα κατάφερα να καταλάβω ότι προς τα νότια, ή πηγαίνοντας από το νησί προς τα νότια, υπήρχε ένας βασιλιάς που είχε υπέροχα φλιτζάνια γεμάτα, και που κατείχε μεγάλη ποσότητα. Προσπάθησα να τους κάνω να πάνε εκεί, αλλά μετά είδα ότι δεν είχαν καμία διάθεση. Αποφάσισα να περιμένω μέχρι αύριο το απόγευμα και μετά να αναχωρήσω, διαμορφώνοντας μια πορεία προς το S.W. …»
Δεν θα κάνουμε μάθημα Ιστορίας, για το τι ακολούθησε τους επόμενους αιώνες, ώστε οι ελάχιστοι Ινδιάνοι σήμερα να ζουν σε καταυλισμούς, πολλοί αρχηγοί τους να είναι πλήρως ελεγχόμενοι και ευθυγραμμισμένοι με το σύστημα.
Η όλη αναφορά γίνεται στην «αφέλεια» και την πλήρη πίστη στο σύστημα. Τρεις αιώνες μετά και οι Ινδιάνοι ακόμα δέχονταν δώρα από τους λευκούς κατακτητές με κορυφαίο γεγονός τη Συνωμοσία του Πόντιακ και τον βιολογικό πόλεμο, όταν ο Βρετανός στρατηγός Τζέφρι Άμερστ, «προσέφερε» στους αρχηγούς των Ινδιάνων μολυσμένες κουβέρτες με ευλογιά, τις οποίες είχε προμηθευτεί από το νοσοκομείο.
Ο ανημέρωτος πολίτης λειτουργεί σαν τον Ινδιάνο εκείνης της εποχής, ακόμα και στη σύγχρονη εποχή. Ένα τρανταχτό παράδειγμα είναι πώς σχολιάζουν κάποιοι θετικά την κούρσα εξοπλισμών της χώρας μας, που αγοράζονται πανάκριβα όπλα από δω κι από κει, που προφανώς δεν θα έχουμε λόγο ως χώρα να χρησιμοποιήσουμε παρά μόνο αν κληθούμε να εξυπηρετήσουμε τα αμερικανο-νατοϊκά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Ανοίγουμε λογαριασμούς για πολλές δεκαετίες, ενώ πολλά εξ αυτών είναι σκουπίδια ή μη πλήρως οπλισμένα.
Το αυτό ισχύει και για τις ΑΠΕ, για τον ιδιωτικό τομέα που πρόκειται να κατασπαράξει τις κρατικές υποδομές και υπηρεσίες, τις ιδιωτικοποιήσεις, το μεταναστευτικό, την τεχνολογία και πολλά άλλα. Καμία ερώτηση ή αμφιβολία, τα δέχονται κάποιοι όλα “για το καλό μας”. Ακόμα και τα ρομπότ που θα τους φάνε την εργασία ή των παιδιών τους.
Με χάντρες ξεκίνησαν οι καλοί ευρωπαίοι και χριστιανοί, για να πάρουν τη γη των Ινδιάνων, σκοτώνοντας τους, αλλά σκοτώνοντας και ο ένας τον άλλον. Γη βαμμένη με αίμα, με πολιτική βαμμένη με αίμα, οι ΗΠΑ από τις πιο πολεμοχαρείς του πλανήτη.
Με χάντρες και ψέματα δίδαξαν τους πολιτικούς πως θα εξαπατούν τους πολίτες, τόσο των ΗΠΑ, όσο και της “Ενωμένης” Ευρώπης. Το ερώτημα είναι, εσύ πόσο Ινδιάνος είσαι σήμερα, χωρίς να το ξέρεις;
Την απάντηση δεν θα την πάρεις ούτε από το survivor ή τα άλλα ριάλιτι, ούτε από το άλλο ματωμένο χώρο, το ποδόσφαιρο, ούτε από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Θα την πάρεις μόνο αν αποφασίσεις να ερημώνεσαι σωστά, με υπομονή κι επιμονή, και διαθέτεις τον ανάλογο χρόνο για αυτό, για σκέψη κι ενδοσκόπηση.