Η Βρετανική Guardian που νοιάζεται τόσο πολύ για το περιβάλλον και τη βιοποικιλότητα, που ρίχνει κροκοδείλια δάκρια αν σε κάποια φωτιά καεί ένα ελαφάκι και το κάνει πρωτοσέλιδο, τώρα λέει ότι η αύξηση ελαφιών είναι προβληματική και… προτείνει «λύκους» να τα κατασπαράξουν!
Σε άρθρο «άποψης» στην κατηγορία «περιβάλλον», ο αρθρογράφος σχολιάζει ότι το πράσινο μειώθηκε σε κάποια δάση της Βρετανίας, ενώ τα ελάφια αυξήθηκαν σε ποικιλία και αριθμό. Η λύση; Οι λύκοι.
Μεταξύ άλλων, γεμάτων πλήθους αντιφάσεων και αοριστιών, ο αρθρογράφος αναφέρει:
Δεν υπάρχουν αξιόπιστες εκτιμήσεις για τον αριθμό των ελαφιών στη Βρετανία, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έχουν αυξηθεί μαζικά και συνεχίζουν να αυξάνονται. Υπάρχουν διάφοροι λόγοι: πιο προσιτό φαγητό (μέχρι πρόσφατα), που σήμαινε λιγότερη λαθροθηρία, νέες δασικές εκτάσεις και φυτείες. θερμότεροι χειμώνες, και η φθινοπωρινή σπορά, η οποία διασφαλίζει ότι υπάρχουν φυτά για να τρώνε τα ελάφια όλο το χρόνο. Αλλά πάνω από όλα, ο αριθμός τους αυξάνεται γιατί δεν υπάρχουν αποτελεσματικά μέσα ελέγχου τους. Το αποτέλεσμα είναι επιτυχία του είδους που δεν θα περίμενε κανείς στη φύση: μια μελέτη εκτιμά το ποσοστό επιβίωσης του muntjac που γεννήθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο σε 60-70% και του ζαρκαδιού στο εκπληκτικό 83%.
Το αποτέλεσμα είναι οικολογική καταστροφή. Σε πολλά μέρη της χώρας, τα ελάφια καθιστούν σχεδόν αδύνατη τη δημιουργία νέων δασικών εκτάσεων ή ακόμα και τη συντήρηση υπαρχόντων. Ξεφυλλίζουν νεαρά δέντρα και αναπτύσσονται από κομμένα πρέμνα. Τα δάση που δεν υπερβόσκονται από τα ζώα υπερβόσκονται από ελάφια. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: καθώς τα ώριμα δέντρα πεθαίνουν, δεν αντικαθίστανται. Στα Highlands της Σκωτίας, τα δέντρα επιστρέφουν μόνο όταν ο αριθμός των ελαφιών είναι κάτω από περίπου πέντε ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο. Αλλά σε ορισμένα μέρη, υπάρχουν 15 ή 20.
Υπάρχουν τρεις τρόποι ελέγχου των ελαφιών και κανένας από αυτούς δεν λειτουργεί στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το πρώτο είναι ο αποκλεισμός. Η ισχυρή περίφραξη είναι εξαιρετικά ακριβή και δεν εμποδίζει το muntjac. Οι ηλεκτρικοί φράχτες χρειάζονται συνεχή συντήρηση και, για λόγους που παραμένουν μυστηριώδεις, τα ζαρκάδια δύσκολα τους απασχολούν. Η αντισύλληψη είναι άχρηστη: πρέπει να πλησιάσετε σε απόσταση 40 μέτρων για να ρίξετε ένα βελάκι. Δεν υπάρχουν άλλα ασφαλή μέσα μεταφοράς των χημικών ουσιών σε πληθυσμό ελαφιών.
Το μόνο που μένει είναι η βολή. Σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, λειτουργεί. Το κράτος αποφασίζει πόσα ελάφια θα σκοτωθούν και οι ιδιοκτήτες γης, συνεργαζόμενοι, πρέπει να εφαρμόσουν το σχέδιο. Αλλά η βρετανική ασθένεια είναι η εξύψωση των ιδιωτικών συμφερόντων πάνω από το κοινό συμφέρον. …
Οι κυβερνήσεις έχουν επανειλημμένα επιδιώξει να τονώσουν μια αγορά ελαφιού για να ενθαρρύνουν περισσότερη σφαγή, αλλά το μόνο σίγουρο αποτέλεσμα ήταν να τονωθεί η εκτροφή ελαφιών, ειδικά στη Νέα Ζηλανδία, από την οποία εισάγουμε τώρα 3.000 τόνους αυτού του κρέατος ετησίως.
Μετά από χρόνια αυτής της ανοησίας, είναι προφανές ότι οι άνθρωποι στη Βρετανία είναι ένας αναξιόπιστος πράκτορας ελέγχου. Ανακοινώνουν σχέδια αλλά δεν τα ακολουθούν. Προτείνουν κίνητρα, αλλά είτε αποτυγχάνουν να τα προσφέρουν είτε παράγουν λάθος αποτελέσματα. Ανησυχούν για το πρόβλημα, αλλά συνεχώς αποτυγχάνουν να το λύσουν.
Οι λύκοι και οι λύγκες, αντίθετα, συνεχίζουν τη δουλειά. Οι λύκοι μπορεί να κυνηγούν και δεν απαιτούν κίνητρα ή σχέδια δράσης, έγγραφα στρατηγικής ή ομάδες εργασίας. Οι Λυγξ, ως μοναχικοί κυνηγοί, δεν χρειάζεται καν να συζητήσουν το θέμα.
Σε άλλα μέρη της Ευρώπης, αυτά τα μεσοαρπακτικά, ειδικά οι λύκοι, έχουν εξαπλωθεί σε μεγάλο μέρος της προηγούμενης εμβέλειάς τους. Όπου επιστρέφουν οι λύκοι, το αποτέλεσμα είναι μια ανακατανομή του οικολογικού πλούτου προς όφελος ολόκληρου του συστήματος. …
Φέρτε πίσω τον λύκο και τον λύγκα και όλα τα άλλα ιθαγενή είδη που οι άνθρωποι σε αυτή τη χώρα είναι έτοιμοι να δεχτούν. Τα συστήματα διαβίωσής μας – και οι ζωές μας – θα είναι τα πλουσιότερα για αυτούς.
Είναι η ίδια βλαμμένη φάρα, που δεν θέλει ανθρώπινες δραστηριότητες στα δάση για “να σωθούν” -ενώ ξέρουμε ότι μόνο αυτές τα σώζουν επειδή οι άνθρωποι φροντίζουν να είναι καθαρά, κυνηγούν κ.λπ- που δεν θέλουν το κυνήγι, που την μια θέλουν να «σώσουν» το ένα είδος και την άλλη μέρα το άλλο.
Τώρα θέλουν λύκους. Μήπως για να μην πλησιάζουν ο άνθρωποι; Κι όταν αυξηθούν οι πληθυσμοί και γίνουν προβληματικοί για τα γύρω χωριά, ε… η κούτρα του «οικολόγου» αρθρογράφου θα κατεβάσει κάποια άλλη ιδέα!