Στη Νέα Δουλοπαροικία όλα δένουν γλυκά
του Κώστα Μανωλίδη, Καθηγητής, Τμήμα Αρχιτεκτόνων at Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Η μισή χώρα σαρώνεται από την επέλαση του τουρισμού και του real estate. Χωρίς όρους και σχεδιασμό δίνεται λάφυρο σε επενδυτές και σπεκουλαδόρους. Οι τοπικές κοινωνίες έχοντας πρόσκαιρη πρόσβαση σε εύκολο μαύρο χρήμα, ξεπουλάν τη γη τους κι εγκαταλείπουν την παραγωγή.
Χωρίς να βλέπουν την υποθήκευση του μέλλοντος τους στις ορέξεις των developers και των tour-operators. Το μόνο που λείπει από την εξίσωση είναι αρκετές χιλιάδες σκλάβων για τις γαλέρες των ξενοδοχείων και των ριζόρτς. Αυτοί θα βρεθούν στην άλλη μισή χώρα.
Η άλλη μισή χώρα παραδίνεται στα αρπακτικά της ενέργειας. Χωρίς όρους και χωρίς σχεδιασμό, διαπλεκόμενες εταιρείες ροκανίζουν τα κονδύλια της Πράσινης Μετάβασης γεμίζοντας την ύπαιθρο με αμφιλεγόμενης απόδοσης και βιωσιμότητας αιολικά και φωτοβολταϊκά.
Ολόκληρα χωριά, όπως η Καλαμιά και το Ξυνό Νερό στη Δυτική Μακεδονία, οδηγούνται σε εγκατάλειψη καθώς θα περικυκλώνονται από εκατοντάδες στρέμματα γυάλινης ερήμου. Αυτό είναι το παράπλευρο κέρδος του «πράσινου» βανδαλισμού. Να στραγγαλίζονται οριστικά όσοι επιμένουν να ζουν στη γη τους, με τις δικές τους δυνάμεις, και να μετατρέπονται στο ταπεινωμένο και πειθήνιο κομμάτι που χρειάζεται η εξίσωση.