«Τι έχετε να πείτε για την κατάταξη του Economist;», ρώτησε σήμερα ο Κυριάκος Μητσοτάκης την αντιπολίτευση στη Βουλή
Αναφορά στο κράτος δικαίου, με αφορμή και τη θέση στην οποία κατέταξε ο Economist την Ελλάδα στο δείκτη δημοκρατίας, έκανε ο Κυριάκος Μητσοτάκης τόσο κατά την πρωτολογία όσο και στη δευτερολογία του στη Βουλή, στη συζήτηση για το νομοσχέδιο των ομόφυλων ζευγαριών.
«Ήταν τελικά η μεγάλη κεντροδεξιά ΝΔ που έκανε πράξη αυτές τις μεταρρυθμίσεις. Αυτό το κόμμα που περπατά σταθερά στο δρόμο του κράτους δικαίου και της ισονομίας. Αναγνωρίζεται και διεθνώς. Τι έχετε να πείτε για το γεγονός ότι το Economist κατέταξε την Ελλάδα στην 20η θέση παγκοσμίως στο δείκτη δημοκρατίας; Αυτά γιατί δεν τα λέτε στο ευρωκοινοβούλιο όπου πάνε οι ευρωβουλευτές σας και ασχημονούν και το μόνο που κάνουν είναι να ψηφίζουν ψηφίσματα κατά της χρηματοδότησης της πατρίδας; Θα μας κουνάτε το δάκτυλο και για το κράτος δικαίου…», ανέφερε ο Μητσοτάκης στη Βουλή.
Τι αναφέρει συγκεκριμένα ο ιστότοπος: «Καμία χώρα δεν βελτιώθηκε περισσότερο από μισή μονάδα. Αλλά το EIU προώθησε την Ελλάδα, τη χώρα της χρονιάς του The Economist το 2023, στην κατηγορία της πλήρους δημοκρατίας μετά από επιτυχημένες κοινοβουλευτικές, περιφερειακές και πολιτικοκομματικές εκλογές πέρυσι».
Με λίγα λόγια, ένα περιοδικό που κάνει rating Δημοκρατίας χωρών με τα δικά του πάντα κριτήρια, είναι ανώτερο του ευρωκοινοβουλίου.
Αλλά εδώ ταιριάζει κυριολεκτικά το «Κοίτα ποιος μιλάει».
Τι είναι το περιοδικό The Economist;
Σύμφωνα με το wiki, Ο Economist είναι μια βρετανική εβδομαδιαία εφημερίδα που τυπώνεται σε μορφή περιοδικού και εκδίδεται ψηφιακά. Επικεντρώνεται στις τρέχουσες υποθέσεις, τις διεθνείς επιχειρήσεις, την πολιτική, την τεχνολογία και τον πολιτισμό. Με έδρα το Λονδίνο, η εφημερίδα ανήκει στον Όμιλο Economist, με βασικά γραφεία σύνταξης στις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς και σε μεγάλες πόλεις στην ηπειρωτική Ευρώπη, την Ασία και τη Μέση Ανατολή.
Ποιός είναι ο Όμιλος Economist και σε ποιούς ανήκει;
Η Economist Newspaper Limited (κοινώς The Economist Group) είναι μια εταιρεία μέσων ενημέρωσης με έδρα το Λονδίνο της Αγγλίας. Είναι περισσότερο γνωστή ως εκδότρια της εφημερίδας The Economist και του αδελφού του περιοδικού lifestyle, 1843. Ο Όμιλος Economist ειδικεύεται σε πληροφορίες διεθνών επιχειρήσεων και παγκόσμιων υποθέσεων.
Ιδιοκτήτες:
- Exor N.V. (43.4%)
- Rothschild (26.7%)
- Cadbury
- Schroder
- Layton
Την γνωστή και μη εξαιρετέα οικογένεια των Ρόθτσιλντ την γνωρίζετε λίγο ως πολύ, αυτό που ίσως δεν γνωρίζετε είναι ότι εκτός από τράπεζες και “συμβουλευτικά” γραφεία, έχουν ενδιαφέρον και για τα ΜΜΕ, και είναι μέτοχοι σε αρκετά, που… δεν τα βάζει ο νους σας. Ένα είναι και αυτός ο Όμιλος, με παραγωγές σε Εφημερίδες, περιοδικά, βιβλία, ταινίες, podcast, κατέχοντας το 1/4 των μετοχών.
Ο μεγαλομέτοχος όμως, η Exor N.V. έχει επίσης ενδιαφέρον με ρίζες στον Φασισμό
Η Exor N.V. είναι μια ολλανδική εταιρεία και ελέγχεται από την οικογένεια Ανιέλι μέσω της ιδιωτικής εταιρείας Giovanni Agnelli B.V. Το 2021, κατέγραψε έσοδα άνω των 136 δισεκατομμυρίων δολαρίων, με καθαρή αξία ενεργητικού περίπου 31 δισεκατομμύρια δολάρια, και γίνεται ο 37ος μεγαλύτερος όμιλος στον κόσμο με βάση τα έσοδα σύμφωνα με τη λίστα Fortune Global 500. Έχει μια ιστορία επενδύσεων που διαρκεί πάνω από έναν αιώνα, στις οποίες περιλαμβάνονται σήμερα οι κατασκευαστές αυτοκινήτων και φορτηγών Stellantis, Ferrari και Iveco, η γεωργική και κατασκευαστική εταιρεία CNH Industrial, η ένωση ποδοσφαίρου Juventus, η διεθνής εφημερίδα The Economist και η ιταλική εταιρεία μέσων ενημέρωσης GEDI Gruppo Editoriale. Τον Μάιο του 2023, η Exor ξεκίνησε την εταιρεία διαχείρισης επενδύσεων Lingotto.
Μεγάλη οικογένεια η Ανιέλι, κάτι σαν τους Ροκφέλερς ένα πράμα!
Ο Τζιοβάνι Ανέλι είναι αυτός που την ξεκίνησε, με την αυτοκινητοβιομηχανία Fiat S.p.A. το 1899.
Και τι έκανε στον 2ο Π.Π. στα χρόνια του φασισμού;
Γνωστός του Μπενίτο Μουσολίνι από το 1914, ο Ανιέλι διορίστηκε το 1923 από τον Μουσολίνι ως γερουσιαστής του Εθνικού Φασιστικού Κόμματος […] Ο Μουσολίνι περιέγραψε τον Ανιέλι ως πολύ ηλικιωμένο για να είναι φασίστας και ήταν ύποπτος από το καθεστώς ότι βοήθησε το αντι-
φασιστικό κίνημα Giustizia e Libertà τη δεκαετία του 1930.
Το 1927, ο Μουσολίνι ένιωσε υποχρεωμένος να προειδοποιήσει τους ανωτέρους του, σύμφωνα με τα λόγια του ιστορικού Valerio Castronovo, για «τον σοβαρό και παράλογο κίνδυνο να θεωρηθεί η Fiat ως ένας άυλος και ιερός θεσμός του κράτους, στο ίδιο επίπεδο με τη Δυναστεία. […] Ο Μουσολίνι μπόρεσε να επιβάλει την κάρτα Fascio στον Ανιέλι από το 1932, όταν φόρεσε το cimice all’occhiello. Η φασιστική μυστική αστυνομία κράτησε τον Ανιέλι υπό έλεγχο […]
Ερωτηθείς ο ιστορικός Βαλέριο Καστρονόβο εάν ο Ανιέλι θα μπορούσε να θεωρηθεί αντιφασίστας, ο ίδιος είπε: «Όχι, γι’ αυτόν ο φασισμός παρέμενε το καθεστώς που εξασφάλιζε την «αποτελεσματική εργασιακή πειθαρχία» και το οποίο ήταν απαραίτητο — bon gré, mal gré — να συνυπάρχει προς το συμφέρον του.
Από την άλλη πλευρά, παρόλο που η φασιστική κυβέρνηση συνέχιζε να παρακολουθεί τη Fiat, ο Ανιέλι είχε παραμείνει ουσιαστικά ξένος στη διακίνηση των μεγάλων φασιστών αφεντικών.
Ο Ανιέλι ήταν ακόμα ενεργός με τη Fiat στην αρχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά το τέλος του πολέμου, κατηγορήθηκε από μια επιτροπή της Εθνικής Απελευθερωτικής Επιτροπής για συνεργασία με το φασιστικό καθεστώς και στερήθηκε προσωρινά την ιδιοκτησία των εταιρειών του. Ενώ μοιράζονταν αμοιβαία οφέλη στον τομέα των πολεμικών εντολών, η Fiat λέγεται ότι “διατηρούσε πάντα μια γραμμή ανεξαρτησίας από τις ολοκληρωτικές φιλοδοξίες του φασιστικού καθεστώτος”.
Στο έργο του για την ιταλική αντίσταση, το βιβλίο του Sergio Favretto υποστηρίζει ότι η Fiat συμμετείχε ενεργά παράλληλα με την αντίσταση. Η εταιρεία προμήθευε οχήματα και βενζίνη, διέθεσε μεγάλα ποσά για να στηρίξει το κίνημα και συνεργάστηκε στη δολιοφθορά της πολεμικής παραγωγής στα δικά του εργοστάσια. Ο Ανιέλι κατάφερε αργότερα να αθωωθεί, και πέθανε αμέσως μετά, στις 16 Δεκεμβρίου 1945 σε ηλικία 79 ετών.
Αυτά είναι τα «αφεντικά» του The Economist που βαθμολόγησαν την Δημοκρατία της Ελλάδας.