Όταν η Έριν Μπρόκοβιτς ύψωσε το ανάστημα της έναντι μιας μεγάλης αμερικάνικης εταιρίας διεκδικώντας μεγάλες αποζημιώσεις για τους καρκινοπαθείς πελάτες του δικηγορικού γραφείου στο οποίο εργαζόταν ως απλή υπάλληλος, δεν φανταζόταν ποτέ ότι, όχι μόνο ο αγώνας της θα στεφτεί με επιτυχία, αλλά θα γίνει πλούσια, διάσημη και η ζωή της ταινία
Αυτό, εκτός από δικαίωση, λέγεται και Δικαιοσύνη. Το σύστημα λειτούργησε.
Για όσους δεν θυμούνται ή δεν γνωρίζουν, η Έριν Μπρόκοβιτς ήταν μια άνεργη, διαζευγμένη μητέρα τριών παιδιών, που όταν έχασε τη δίκη εναντίον ενός γιατρού που την τράκαρε, ζήτησε από το δικηγόρο της Εντ Μάζρι αν μπορεί να της βρει δουλειά. Εκείνος την προσέλαβε ως υπάλληλο στο δικηγορικό του γραφείο, όπου η Έριν κατά λάθος θα βρει μια υπόθεση που περιλαμβάνει ιατρικά αρχεία καρκινοπαθών και μια προσφορά της αμερικανικής εταιρίας Pacific Gas and Electric Company (PG&E) προς αυτούς.
Τότε η Έριν τότε ξεκινά να ερευνά την συγκεκριμένη υπόθεση, πεπεισμένη ότι τα γεγονότα κάτι κρύβουν και πείθει τον Εντ να της επιτρέψει να ασχοληθεί περισσότερο με την έρευνά της. Μετά από πολύ ψάξιμο, ανακαλύπτει τη συγκάλυψη της βιομηχανικής δηλητηρίασης στο νερό της πόλης Χίνκλεϊ που απειλεί την υγεία όλων των κατοίκων. Στο τέλος, καταφέρνει να αποκαλύψει τι ακριβώς συμβαίνει, να συσπειρώσει όλους τους κατοίκους και τα θύματα, και να αξιώσει γερές αποζημιώσεις.
Στην Ελλάδα, σαν να μην είναι αρκετό ότι μια προσφυγή στη Δικαιοσύνη είναι σχεδόν απαγορευτική για τον μέσο Έλληνα από άποψη κόστους, να μην πούμε όνειρο απατηλό για όσους βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας, τώρα όσοι δεν βρίσκουν το δίκιο τους, θα τιμωρούνται κι από πάνω με ποινές και πρόστιμα.
Με αυτόν τον τρόπο σκοπεύει η κυβέρνηση να βάλει φρένο, όπως προανήγγειλε από το βήμα της Βουλής ο υπουργός Δικαιοσύνης Γιώργος Φλωρίδης, στους «καθ’έξιν μηνυτές», με στόχο την γρήγορη απονομή της Δικαιοσύνης. Ωστόσο δεν αποσαφήνισε ποιους ακριβώς θεωρεί δικομανείς;
Συγκεκριμένα ανέφερε:
«Η πρόσβαση στη Δικαιοσύνη δεν μπορεί να γίνεται καταχρηστικά. Πρέπει όμως να βάλουμε ένα τέλος στην βιομηχανία αγωγών μηνύσεων και αναφορών που ταλαιπωρούν δικαστές και πολίτες. Αναφορές και μηνύσεις που καταλήγουν στο αρχείο θα ακολουθούνται από την επιβολή δικαστικών δαπανών. Και κάτι ακόμα, που αφορά στην περίφημη δικομανία κάποιων Ελλήνων. Δεν επιθυμούμε την παρεμβολή οποιουδήποτε εμποδίου στην πρόσβαση των πολιτών στη Δικαιοσύνη. Όμως, η πρόσβαση στη Δικαιοσύνη, που είναι και θα παραμείνει ανεμπόδιστη, δεν μπορεί να γίνεται καταχρηστικά με σωρεία αβάσιμων μηνύσεων, αναφορών και αγωγών. Μηνύσεις και αναφορές που τίθενται κατά νόμο στο αρχείο, θα ακολουθούνται υποχρεωτικά από την καταβολή σημαντικών δικαστικών εξόδων. Το ίδιο και για τις δίκες όπου ο ηττηθείς πρέπει να καταβάλει τα πραγματικά έξοδα του νικήσαντος διαδίκου».
Στις πόσες αγωγές ή μηνύσεις το χρόνο θεωρείται κάποιος δικομανής, άραγε; Μια αρκεί; Στις δυο, στις τρεις, στις τέσσερις, ή χρειάζονται περισσότερες;
Προφανώς και το θέμα είναι πολύ πιο σοβαρό απ’ ό,τι φαίνεται εκ πρώτης όψεως. Γιατί μπορεί κάποιοι λίγοι να έχουν λεφτά για πέταμα και να μηνύουν τον γείτονα για την κατσίκα του, και την άλλη μέρα επειδή ο από πάνω έβαλε δυνατά το ραδιόφωνο εν ώρα κοινής ησυχίας, αλλά υπάρχουν και πολύ πιο σοβαρότερα θέματα για τα οποία οι πολίτες προσφεύγουν στη δικαιοσύνη. Περιπτώσεις μάλιστα που πολλές φορές θυμίζουν την περίπτωση Δαβίδ και Γολιάθ, χωρίς να έχουν καμία εγγύηση ότι θα τύχουν των καλών άστρων που είχε η Έριν Μπρόκοβιτς. Απλά είναι αποφασισμένοι να δώσουν μια μάχη, να τολμήσουν, να διεκδικήσουν.
Έτσι, λοιπόν, αν για παράδειγμα, κάποιος ή κάποιοι αποφασίσουν να τα βάλουν με μια μεγάλη εταιρία που τους έχει προκαλέσει βλάβη, ή υποβάθμιση του περιβάλλοντος στο οποίο ζουν, και γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι ο αγώνας είναι άνισος αλλά βρίσκουν χρήματα και κουράγιο να τον διεξάγουν, τώρα θα το σκεφτούν διπλά και τρίδιπλα γιατί, είτε τον χάσουν, είτε μπει στο αρχείο, εκείνοι θα το πληρώσουν πολύ ακριβά!
Είναι φαίνεται κι αυτό στα πλαίσια του «Όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει», του Πέτσα.
Προσαρμοστείτε, λοιπόν, στη νέα τάξη πραγμάτων, ότι η Δικαιοσύνη, εκτός από τυφλή, από δω και πέρα θα είναι και πανάκριβη, μόνο για τους έχοντες…