Το 1968, ο Gordon J. F. MacDonald, έγραψε ένα δοκίμιο με το τίτλο, “How to Wreck the Environment” “Πως να διαλύσετε το Περιβάλλον”, το οποίο εμφανίστηκε ως κεφάλαιο σε ένα βιβλίο με τίτλο Unless Peace Comes, Εκτός κι αν έρθει η Ειρήνη, ένα βιβλίο που αναφέρεται στα όπλα του μέλλοντος (1968)
ΟGordon J. F. MacDonald (1929-2002) ήταν ένας Αμερικανός γεωφυσικός και περιβαλλοντικός επιστήμονας, γνωστός για κύρια για τον σκεπτικισμό του όσον αφορά την ηπειρωτική ολίσθηση (τώρα αποκαλούμενη τεκτονική πλάκας), για τη συμμετοχή στην ανάπτυξη του ηλεκτρονικού αμυντικού φράγματος McNamara Line κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ και την πρώιμη έρευνα και υπεράσπιση των ανθρωπογενών κλιματικών αλλαγών.
O MacDonald “θαυμάστηκε” για το δημιουργικό μυαλό του και την ικανότητά του να συνδέει επιστημονικά ζητήματα και θέματα δημόσιας τάξης.
Εκτός της ακαδημαϊκής κοινότητας, ο MacDonald ήταν μακρόχρονιο μέλος της ελίτ συμβουλευτικής ομάδας επιστημόνων JASON. Υπηρέτησε στο αρχικό Προεδρικό Συμβούλιο για την Περιβαλλοντική Ποιότητα (1970-1972). Ο πρόεδρος Νίξον παρατήρησε τότε: «Έχω τρία μέλη της τάξης του Χάρβαρντ του 1950 στο προσωπικό μου, όλα summa cum laude». Η αναφορά ήταν στους Henry Kissinger, James Schlesinger και MacDonald. Ο MacDonald προήδρευσε στην επιτροπή MEDEA της CIA (1993-1996), μια ομάδα περιβαλλοντικών επιστημόνων που συγκάλεσε η CIA για να μελετήσει κατά πόσο τα δεδομένα από συστήματα διαβαθμισμένων πληροφοριών θα μπορούσαν να ρίξουν φως στα παγκόσμια περιβαλλοντικά ζητήματα. Του απονεμήθηκε το Medalion της CIA το 1994. Ήταν επικεφαλής επιστήμονας και αντιπρόεδρος της MITER Corporation από το 1983 έως το 1990. Αργότερα έγινε διευθυντής του Διεθνούς Ινστιτούτου Ανάλυσης Εφαρμοσμένων Συστημάτων.
Πως να διαλύσετε το Περιβάλλον
Ο MacDonald είχε μελετήσει πολύ στενά την τροποποίηση του καιρού και τις επιστήμες της ατμόσφαιρας. Ήξερε καλά τον γνωστό επιστήμονα του Προγράμματος Μανχάταν, James Conant. Εργάστηκε για το ίδρυμα Carnegie (το οποίο εκπονεί μελέτες και προτείνει μεθόδους Γεωμηχανικής) καθώς και για τη NASA. Επίσης, συμμετείχε στις επιχειρήσεις βροχοπτώσεων στο Βόρειο Βιετνάμ, που έγιναν με σπορά νεφών.
Στην εισαγωγή του δοκιμιού του αναφέρει:
Η παρούσα πρωτότυπη αντίληψή μας για σκόπιμη περιβαλλοντική αλλαγή καθιστά δύσκολο να φανταστούμε έναν κόσμο στον οποίο ασκείται γεωφυσικός πόλεμος. Ένας τέτοιος κόσμος μπορεί να είναι ένας τομέας στον οποίο τα πυρηνικά όπλα ουσιαστικά είναι απαγορευμένα και τα όπλα μαζικής καταστροφής είναι εκείνα της περιβαλλοντικής καταστροφής. Εναλλακτικά, μπορώ να προβλέψω ότι ένας κόσμος πυρηνικής σταθερότητας που προκύπτει από την ισοτιμία σε τέτοια όπλα, καθίσταται ασταθής λόγω της ανάπτυξης από ένα έθνος μιας προηγμένης τεχνολογίας ικανής να τροποποιήσει το περιβάλλον της Γης. Ή γεωφυσικά όπλα που θα μπορούν να είναι μέρος του οπλοστασίου κάθε έθνους. Όπως θα υποστηρίξω, αυτά τα όπλα είναι ιδιαιτέρως κατάλληλα για συγκεκαλυμμένους ή μυστικούς πολέμους.
Και σε ένα άλλο σημείο αναφέρει:
Κοντά στο τέλος, ο MacDonald γράφει:
Aυτό δοκίμιο είναι ένα blue print των όσων διαδραματίζονται 50 χρόνια μετά, στις μέρες μας, βλέποντας καταστροφικούς σεισμούς να χτυπούν στοχευμένα χώρες που δέχονται “προειδοποιήσεις” ή τιμωρούνται όταν δεν πάνε με τα νερά των μεγάλων δυνάμεων, κυρίως των ΗΠΑ.
Όπως έχουμε ξαναπεί, ο γ’ Π.Π. πόλεμος πάει για… ‘Νόμπελ Ειρήνης’, αφού καταφέρνει να κρύβεται σε κοινή θέα, ορατός μόνο απ’ όσους δεν φοβούνται να τον δουν. Και δεν είναι αυτό το δοκίμιο το μοναδικό που αποκαλύπτει τα εδώ και δεκαετίες σχέδια να οπλοποιηθεί το περιβάλλον. Μόλις αναδημοσιεύσαμε το “Οπλίζοντας τη Μητέρα Φύση: Η Γέννηση του Καταστροφικού Περιβαλλοντισμού”, ένα βιβλίο σοβαρού και ειλικρινούς επιστήμονα, που μάλιστα έχει βραβευτεί για το έργο του.
Όσοι γνωρίζουν και δεν μιλούν, είναι απλά συνένοχοι σε αυτό το παγκόσμιο έγκλημα κατά ανθρώπου και πλανήτη, σε όποια βαθμίδα της “πυραμίδας” κι αν βρίσκονται.
Εδώ μπορείτε να διαβάσετε όλο το δοκίμιο:
