Tο 1889, στο επίκεντρο της ύστερης Βικτωριανής περιόδου, κυκλοφόρησε ένα κωμικό χρονικό του ταξιδιού τριών φίλων με βάρκα στον Τάμεση με τίτλο Τρεις Άντρες σε μια Βάρκα (χωρίς να πούμε για τον σκύλο). Το βιβλίο έγινε τεράστια, διαχρονική επιτυχία και ο συγγραφέας του, ο Τζέρομ Κλάπκα Τζέρομ, έγινε διάσημος σχεδόν αμέσως.
Το 1891, πολύ πριν το “Εμείς” του Γεβγκένι Ζαμιάτιν και το “1984” του Τζορτζ Όργουελ, ο Άγγλος σατιρικός συγγραφέας, έγραψε την “Νέα Ουτοπία”, ένα από τα πρώτα αντισοσιαλιστικά δυστοπικά λογοτεχνικά κείμενα. Στην Ελλάδα, το μετέφρασε ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης ήδη από το 1893.
Το αξιοπερίεργο ωστόσο είναι ότι ελάχιστα από την αντισοσιαλιστική φαντασία του Τζέρομ πραγματοποιήθηκαν κατά τον ρεαλισμό του σοσιαλισμού στα κράτη που τον ακολούθησαν, αντιθέτως, η δυστοπία που οραματίστηκε πραγματοποιείται περισσότερο τώρα, στον Δυτικό κόσμο που άγεται και φέρεται… Δημοκρατικά!
Ο ήρωας του διηγήματος γευματίζει στην “Εθνική Σοσιαλιστική Λέσχη” με κάποιους φίλους του, “σοσιαλιστές της σαμπάνιας”. Αφού έφαγαν φασιανό, γεμιστό με τρούφες, συνοδευόμενο από Σατό Λαφίτ του ’49 και κάπνισαν τα πούρα τους, άρχισαν συζήτηση με θέμα την επερχόμενη ισότητα των ανθρώπων και την εθνικοποίηση του κεφαλαίου και η βραδιά τελείωσε με τις απαραίτητες προπόσεις : “Υψώσαμε τα ποτήρια μας και ήπιαμε στην ΙΣΟΤΗΤΑ, στην ιερή ΙΣΟΤΗΤΑ. Ύστερα παραγγείλαμε στον σερβιτόρο ένα πράσινο Σαρτρέζ και περισσότερα πούρα”.
Ο ήρωας του Τζερόμ, γυρίζει σπίτι του και πέφτει για ύπνο, βαθιά επηρεασμένος από τη συζήτηση, σκεπτόμενος πόσο υπέροχη θα είναι η ζωή όταν υλοποιηθεί το σχέδιο των σοσιαλιστών φίλων του και το κράτος αναλάβει τις ζωές μας από τη μέρα που γεννιόμαστε μέχρι να πεθάνουμε.
Όταν ξυπνάει, διαπιστώνει πως κοιμόταν για χίλια χρόνια και βρίσκεται πλέον στον 29ο αιώνα. Η Επανάσταση έχει γίνει και η σοσιαλιστική κοινωνία που οραματίστηκαν οι φίλοι του είναι μια πραγματικότητα. Αυτά που αντικρίζει όμως δεν του αρέσουν και τόσο. Όλοι, άνδρες και γυναίκες, κυκλοφορούν με τα ίδια ρούχα και το ίδιο κούρεμα, για να μην ξεχωρίζει ο ένας από τον άλλο και παραβιαστεί η αρχή της ισότητας.
Ιδιωτικά σπίτια δεν υπάρχουν πια, παρά μόνο τεράστια οικοδομικά τετράγωνα με κτίρια σαν στρατώνες. Κάθε κτίριο έχει χίλια κρεβάτια και όλοι ακολουθούν το ίδιο πρόγραμμα: ξυπνούν στις επτά το πρωί, στις οκτώ σερβίρεται το πρωινό, στη μία το γεύμα (αυστηρά χορτοφαγικό, παρακαλώ!), στις πέντε το τσάι, στις δέκα σβήνουν τα φώτα και πέφτουν όλοι στο κρεβάτι. Ο έρωτας καταργήθηκε, γιατί καθιστούσε την ισότητα αδύνατη.
Παντρεμένα ζευγάρια και οικογένειες δεν υπάρχουν, γιατί οι ιθύνοντες ανακάλυψαν πως “..ο οικιακός βίος είχε εντελώς αντισοσιαλιστικές τάσεις. Κάθε άνδρας νοιαζόταν περισσότερο για τη γυναίκα και την οικογένειά του, παρά για το Κράτος… Κάθε σπίτι ήταν ένα επαναστατικό κέντρο για την προώθηση του ατομικισμού και της προσωπικότητας. Το κράτος κανονίζει πόσα παιδιά πρέπει να γεννηθούν, τα αποσπά σχεδόν αμέσως από τις μητέρες τους και τα ανατρέφει το ίδιο. Μαγαζιά δεν υπάρχουν, αφού το κράτος τρέφει, ντύνει και στεγάζει τους πάντες.
Τα αθλήματα και τα παιχνίδια καταργήθηκαν γιατί προκαλούν ανταγωνισμό που οδηγεί στην ανισότητα. Αν κάποιος είναι πιο όμορφος ή πιο ψηλός από τον μέσο όρο, το κράτος του κόβει το ένα του χέρι ή το ένα του πόδι, ώστε τα πράγματα να γίνουν πιο ίσα. Κοιτώντας τα πρόσωπα των ανδρών και των γυναικών βλέπει επίσης ότι δεν ξεχωρίζουν, γιατί η διαφορά φύλλου επίσης είναι αντίθετη με τα ιδεώδη και την ισότητα της νέας κοινωνίας.
Αυτά κι άλλα πολλά, όπως και τα κάψιμο των βιβλίων, είδε η καυστική πένα του Τζερόμ στο διήγημα του ως επερχόμενο εφιάλτη από τον εφαρμοσμένο σοσιαλισμό, αλλά τελικά βλέπουμε πολλά περισσότερα από αυτά να υιοθετούνται από την Μεγάλη Επανεκκίνηση του Κλάους Σβαμπ και της παγκόσμιας καπιταλιστικής ελίτ που εκπροσωπεί.
Ειρωνεία;
Διαβάστε το “φανταστικό” διήγημα του Τζερόμ Κ. Τζερόμ, και δείτε πως ολοκληρώνεται – Πρώτα είναι σε μορφή flipBook, για PC (κλικ για να γυρίσουν οι σελίδες) και πιο κάτω σε μορφή για κινητό:
[dflip id="17445" ][/dflip]