Κάθε μέρα, κάθε ώρα και στιγμή, τούτη η πατρίδα έχει γίνει μια χώρα που πονάει όσους έχουν ακόμα σώας τας φρένας, καθαρό μυαλό και αρνούνται να πέσουν θύματα διχασμού και κομματικών ή κοινωνικών αντιπαραθέσεων
Η Αριστοτέλους σήμερα είναι hashtag στα social media και πρώτο θέμα στα ΜΜΕ λόγω της επίθεσης που δέχτηκαν άτομα της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ από μεγάλη ομάδα ανήλικων και ενήλικων, Ελλήνων κι αλλοδαπών.
Και φυσικά όλοι σπεύδουν να προασπιστούν τα θύματα και να καταγγείλουν τη βία, και πολύ καλά πράττουν, η βία -σύμφωνα με τον μεγαλύτερο διδάσκαλο όλων των εποχών, Μαχάτμα Γκάντι- δεν έλυσε ποτέ κανένα πρόβλημα, μόνο δημιουργεί, και ντόμινο μάλιστα.
Από την άλλη, βία είναι και σε μια κοινωνία να της επιβάλεις ήθη και έθιμα για τα οποία αφενός δεν είναι έτοιμη, αφετέρου δεν ξέρουμε ποτέ αν θα είναι ή ακόμα, και αν πρέπει, να είναι. Γιατί ποτέ κανένας δεν πείραξε την “φτερού” της παλιάς Αθήνας; Μιλάμε για δεκαετίες πίσω, για τον Ανδρέα Νομικό, γνωστός ως «φτερού», που πέθανε σε ηλικία 84 ετών το 2021. Δεν ήταν οι Έλληνες τότε ομοφοβικοί;
Ο Ανδρέας Νομικός, γεννημένος το 1937 στη Λήμνο, ήταν υπαίθριος μικροπωλητής της Αθήνας, πουλούσε φτερά για ξεσκόνισμα, και χοροπηδώντας φώναζε με γκέι φωνή «φτερά…και πούπουλα».
Αγαπημένη του στάση ήταν πάντα στην πλατεία Κουμουνδούρου, όπου οι ναύτες περίμεναν στην αφετηρία το λεωφορείο για να πάνε στο Σκαραμαγκά.
«Πάρε με ναύτη πάρε με και βάλε με στην πλώρη», τους έλεγε ξεσκονίζοντάς τους ώμους τους με φτερά ή τραγουδώντας με δικά του λόγια το άσμα του Λυκούργου Μαρκέα, «άσπρα ναυτάκια με λευκές κολλαρίνες».
Για περισσότερο από 50 χρόνια, η γραφική φυσιογνωμία της Αθήνας, ήταν αγαπητή απ’ όλους και ποτέ κανείς δεν είπε κάτι κακό ή προέβη σε βία εις βάρος του. Μάλιστα οι πωλήσεις του καλά πήγαιναν, για να κάνει αυτό το επάγγελμα για χρόνια.
Και η Αργυρώ, ήταν ισότιμο μέλος της παιδικής κοινωνίας και πηγή έμπνευσης διάσημου τραγουδιού. Η «Αργυρώ» που όλοι έχουμε τραγουδήσει μέσα από την «Οδός Αριστοτέλους» σε μουσική του Γιάννη Σπανού και στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου ήταν υπαρκτό πρόσωπο, ένα κορίτσι της γειτονιάς των παιδικών χρόνων του στιχουργού.
Όπως έχει αποκαλύψει ο ίδιος στο βιβλίο οι «Παλιοί Συμμαθητές»: «Μαζί μας επίσης στο παιχνίδι, ήταν κι ένα αγοροκόριτσο. Η Αργυρώ. Έμενε στην οδό Μονής Προδρόμου, έκανε μόνο παρέα με αγόρια, γυρνούσε ξυπόλητη όπως όλοι μας, κατουρούσε όρθια, έπαιζε βόλους, αλλά και ξύλο, έβριζε και φορούσε και αυτή κοντό παντελόνι και γίνονταν έξω φρένων όταν την φώναζαν με το παρατσούκλι της: «καγκούρω».
Πατέρα δεν είχε. Η μάνα της, η κυρά Μελέταινα κι ο αδελφός της ο Σπύρος, ο Μανιαμούνιας, δούλευαν σκληρά, όπου έβρισκαν, για ένα κομμάτι ψωμί.
Εκεί γύρω στο ‘42 η 9χρονη τότε Αργυρώ εξαφανίστηκε απ’ την γειτονιά. Μια μέρα, την είδα έξω από το Μουσείο, να γυαλίζει παπούτσια, μ’ ένα κασελάκι. Αργότερα έμαθα πως είχε χτυπηθεί από ένα γερμανικό φορτηγό, που το οδηγούσε ένας αυστριακός λοχίας, και είχε πάει στο νοσοκομείο, με σπασμένα χέρια και παΐδια.
Στην απελευθέρωση, την είδα ξανά, γερή και όμορφη, με ποδιά και σχολική τσάντα στο χέρι. Είχε παρατήσει το κασελάκι και πήγαινε σχολείο. Μου είπε πως ο Αυστριακός που την τραυμάτισε, είχε φροντίσει να την κάνει καλά, στέλνοντας την σε γιατρούς και νοσοκομεία, και είχε αναλάβει τα έξοδα της, ώσπου να τελειώσει το Γυμνάσιο.
Από το ’45 και ύστερα δεν την ξανάδα. Πριν από κάμποσα χρόνια, πληροφορήθηκα από μια φίλης της πως είχε τρελαθεί και την πήγαν στο τρελάδικο. Κι εκεί, στο τρελάδικο, πέθανε».
Και φτάνουμε στη σημερινή Αριστοτέλους της ντροπής. Δεν είναι οι γκέι, ούτε οι τρανς που υπάρχουν εδώ και χρόνια στην Ελλάδα, αυτοί που υποκινούν τη ρητορική βίας και μίσους. Είναι οι πολιτικές που προσπαθούν με το ζόρι να επιβληθούν μέσα από τα ΜΜΕ, την εκπαίδευση, τις απαγορεύσεις, τις νομιμοποιήσεις ηθών που η κοινωνία δεν είναι έτοιμη και δεν αποδέχεται στην πλειοψηφία της – κάτι ανάλογο με τα εμβόλια κόβιντ. Δεν είπαν, αυτά είναι κι όποιος θέλει τα κάνει, αλλά τα επέβαλλαν έμμεσα ή άμεσα, με πρόστιμα, απολύσεις, πάσα, και απειλές. Ααα… και “λάδωμα” στους νέους.
Κι έτσι η Ελλάδα, που δεν υπήρξε ΠΟΤΕ ομοφοβική, με έναν Χατζηδάκι, Τσαρούχη, Μπέλλου και δεκάδες άλλους γκέι καλλιτέχνες που αγάπησε, ανέδειξε κι έκανε και πλούσιους, τώρα γίνεται ομοφοβική, γιατί πολύ απλά, νιώθει παγιδευμένη στα σχοινιά του ρινγκ. Κι όποιος βρίσκεται σε αυτή τη δύσκολη θέση, δυο επιλογές έχει: Ή να κάτσει να τις φάει μέχρι το τελικό νοκ άουτ, ή να ανταποδώσει τις μπουνιές.
Ειλικρινά τώρα, μεταξύ των δυο βίντεο, τι να επιλέξω; Η Αργυρώ κατέληξε σε τρελάδικο. Το ίδιο έχει κάνει και η βάβω η Ελλάδα μας…
@provc1ntcyu
Η ΕΛΑΣ για το περιστατικό
Για το περιστατικό συνελήφθησαν συνολικά 21 άτομα, μεταξύ αυτών 11 ανήλικοι. Σε ανακοίνωση που εξέδωσε η Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Θεσσαλονίκης αναφέρονται τα εξής:
«Η άμεση κινητοποίηση και οι συντονισμένες ενέργειες αστυνομικών της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Θεσσαλονίκης, σχετικά με εν εξελίξει επεισόδιο που λάμβανε χώρα στην πλατεία Αριστοτέλους βραδινές ώρες χθες (09-03-2024), οδήγησε στη σύλληψη 21 ατόμων.
Πρόκειται για 12 αλλοδαπούς και 9 ημεδαπούς, σε βάρος των οποίων σχηματίσθηκε δικογραφία από το Τμήμα Αντιμετώπισης Ρατσιστικής Βίας της Διεύθυνσης Ασφάλειας Θεσσαλονίκης για τα κατά περίσταση αδικήματα της απλής σωματικής βλάβης τετελεσμένης και σε απόπειρα, εξύβρισης και απειλής, σε συνδυασμό με την επιβαρυντική περίπτωση του άρθρου 82Α του Ποινικού Κώδικα «Έγκλημα με ρατσιστικά χαρακτηριστικά».
Ειδικότερα, οι προαναφερόμενοι επιτέθηκαν λεκτικά και έρριψαν μπουκάλια σε βάρος δύο ατόμων ΛΟΑΤΚΙ, ενώ άγνωστοι δράστες έπτυσαν και χτύπησαν ένα εξ αυτών. Οι αστυνομικές δυνάμεις που προσέτρεξαν στον τόπο του συμβάντος τα απομάκρυναν με ασφάλεια, ενώ πραγματοποιήθηκαν συνολικά 24 προσαγωγές.
Οι συλληφθέντες θα οδηγηθούν στον αρμόδιο εισαγγελέα».