Η είδηση είναι ήδη του 2010, το πείραμα στέφτηκε με απόλυτη επιτυχία, κι έκτοτε άγνωστο αν και πότε και που έχει χρησιμοποιηθεί στην πράξη, φανερά ή μυστικά, ωστόσο οι επιστήμονες το υποστηρίζουν με σθένος
Το άλλο “αποκαλυπτικό” της είδησης είναι η αναφορά στην ήδη γνωστή σε όλους μας τροποποίηση καιρού με ιωδιούχο άργυρο με… όχι και τόσο “κολακευτικά” σχόλια, μάλλον ανησυχητικά θα τα έλεγε κανείς, αφού η πρακτική γίνεται κατά κόρον στη χώρα μας από τα αεροπλάνα του ΕΛΓΑ, ήδη από τις αρχές της δεκαετίας ’80 για υποτιθέμενους λόγους χαλαζικής προστασίας.
Το άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Nature.com, αναφέρει ότι για περισσότερο από 50 χρόνια, οι προσπάθειες για την τεχνητή πρόκληση βροχής έχουν επικεντρωθεί στην «σπορά σύννεφων» – διασκορπίζοντας μικρά σωματίδια ιωδιούχου αργύρου στον αέρα για να λειτουργήσουν ως πυρήνες συμπύκνωσης ή κέντρα γύρω από τα οποία μπορούν να αναπτυχθούν σταγονίδια βροχής.
“Το πρόβλημα είναι ότι δεν είναι ακόμα σαφές ότι η σπορά των νεφών λειτουργεί αποτελεσματικά”, λέει ο φυσικός Ζερόμ Κασπάριαν, επικεφαλής της νέας μελέτης στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης, και συμπληρώνει, “Υπάρχουν επίσης ανησυχίες για το πόσο ασφαλές είναι να προστεθούν σωματίδια ιωδιούχου αργύρου στον αέρα για το περιβάλλον”.
Ο Ζερόμ και οι συνεργάτες του συνειδητοποίησαν ότι μπορεί να υπάρξει μια πιο φιλική προς το περιβάλλον εναλλακτική λύση. Πυροδότησαν ένα λέιζερ υψηλής ενέργειας μέσα σε έναν θάλαμο κορεσμένο με υδρατμούς, ο οποίος προσομοιώνει τις συνθήκες που επικρατούν κανονικά στα σύννεφα. Χρησιμοποιώντας ένα δεύτερο λέιζερ για να δουν και να μετρήσουν τα αποτελέσματα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η πρώτη ακτίνα προκάλεσε το σχηματισμό σταγονιδίων με διάμετρο που έφτασε τα 80 μικρόμετρα (εκατομμυριοστά του μέτρου) μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.
Η δέσμη υψηλής ενέργειας, εξηγεί η ερευνητική ομάδα στο Nature Photonics, ιονίζει τα άτομα αζώτου και οξυγόνου στον αέρα και δημιουργεί έτσι ένα «κανάλι πλάσματος» κατά μήκος της δέσμης. Τα ιόντα του πλάσματος λειτουργούν με τη σειρά τους ως πυρήνες συμπύκνωσης υδρατμών.
Μετά την επιτυχία των εργαστηριακών πειραμάτων, οι ερευνητές επανέλαβαν τις δοκιμές σε εξωτερικού χώρου με ένα ακόμα ισχυρότερο λέιζερ. Προκειμένου να μετρήσουν τη συμπύκνωση των υδρατμών, χρησιμοποίησαν και σε αυτή την περίπτωση ένα δεύτερο λέιζερ και κατέγραψαν την σκέδαση της ακτινοβολίας του που προκαλούσαν τα σταγονίδια.
Η πυροδότηση του πρώτου λέιζερ αύξησε κατά 20 φορές τη σκέδαση της ακτίνας του δεύτερου λέιζερ, ένδειξη ότι όντως σχηματίζονταν σταγονίδια.
Την έρευνα κλήθηκε να σχολιάσει ο Ρόλαντ Ζάουερμπρι, ανεξάρτητος ειδικός στα λέιζερ του Ερευνητικού Κέντρου FZD στη Γερμανία, ο οποίος φάνηκε να πείθεται και έκανε λόγο για σημαντικό «επίτευγμα».
Ωστόσο, η τεχνική είναι ακόμα στα αρχικά στάδια της, αναφέρει το άρθρο του 2010. “Μπορούμε μόνο να δημιουργήσουμε συμπύκνωση κατά μήκος του καναλιού λέιζερ, οπότε δεν πρόκειται να βγούμε έξω και να κάνουμε βροχή αύριο”, σημειώνει ο Kασπάριαν. Αυτός και η ομάδα του εξετάζουν τώρα αν μπορούν να δημιουργήσουν συμπύκνωση σε μια ευρύτερη περιοχή, σαρώνοντας με το λέιζερ τους τον ουρανό.
Τι απέγινε το λέιζερ και πως εξελίχθηκε; Καλύτερα να ρωτήσετε τη στρατιωτική βιομηχανία και τους “αμυντικούς” οργανισμούς μεγάλων κρατών. Ως συνήθως, όλες οι πατέντες νέας τεχνολογίας πρώτα δοκιμάζονται εκεί και μετά -αν υπάρχει συμφέρον να δοθεί στο κοινό- το προϊόν βγαίνει στην αγορά και για ευρεία χρήση.
Δεν ξέρουμε πόσο “φιλικό” προς το περιβάλλον μπορεί να είναι ένα λέιζερ που προκαλεί βροχή, ειδικά αν αυτό γίνει όπλο στα χέρια κάποιων όπως είχε γίνει και η σπορά νεφών στο Βιετνάμ, ούτε πόσοι από τους φερόμενους δορυφόρους για καιρική μελέτη δεν είναι μυστικά φορτωμένοι με τέτοια λέιζερ. Αλλά ξέρουμε σίγουρα, ότι η Ελλάδα “σπέρνεται” στο μεγαλύτερο μέρος της εδώ και δεκαετίες με ιωδιούχο άργυρο, και τα προβλήματα έχουν οξυνθεί, ενώ ούτε και κάποια περιβαλλοντική μελέτη έχουμε για τις επιπτώσεις στο περιβάλλον.
Μόνο… “ανθρωπογενή” κλιματική αλλαγή…
Δείτε τα ενημερωτικά βίντεο, στο δεύτερο μάλιστα, αναφέρεται ότι υπάρχει στρατιωτική “υποστήριξη” του σχεδίου: